Informed Consent, Proxy Consent, and Catholic Bioethics: For the Good of the Subject

این کار درک جامعی ارائه می‌دهد که ریشه در انسان‌شناسی کاتولیک و نظریه اخلاقی از معنا و محدودیت‌های رضایت آگاهانه و نیابتی برای آزمایش روی موضوعات انسانی دارد. به طور خاص، به دنبال بیان منطقی برای رضایت نیابتی در هر دو محیط درمانی و غیر درمانی است. در مورد اولی، کتاب پیشنهاد می‌کند که قانون طلایی، که تمایلات اساسی طبیعت انسان را به سوی کالاهای عینی کامل انسان‌ها می‌شناسد، باید مبنای مفهوم رضایت نیابتی برای آزمایش بر روی انسان باشد. در مورد دومی، بررسی دقیق بیشتری از میزان خطر درگیر ضروری است، زیرا نسبت ریسک به فایده که اغلب برای توجیه تحقیقات درمانی با ریسک بالاتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، در همتای غیردرمانی آن وجود ندارد. این مطالعه تعدادی از راه‌حل‌های ممکن برای این سؤال را مورد بحث قرار می‌دهد و موضعی را ایجاد می‌کند که بر مفهوم عینی خیر انسانی استوار است.

This work offers a comprehensive understanding rooted in Catholic anthropology and moral theory of the meaning and limits of informed and proxy consent to experimentation on human subjects. In particular, it seeks to articulate the rationale for proxy consent in both therapeutic and nontherapeutic settings. As to the former, the book proposes that the Golden Rule, recognizing the basic inclinations of human nature toward objective goods perfective of human persons, should underpin the notion of proxy consent to experimentation on humans. As to the latter, an additional scrutiny of the amount of risk involved is necessary, since the risk-benefit ratio frequently invoked to justify higher-risk therapeutic research does not exist in its nontherapeutic counterpart. This study discusses a number of possible solutions to this question and develops a position that builds upon the objective notion of the human good.