Infant Memory: Its Relation to Normal and Pathological Memory in Humans and Other Animals

مطالعه حافظه نوزادان در دهه گذشته به دلایل متعددی شکوفا شده است، یکی از مهمترین آنها رشد فوق العاده علاقه به حافظه عادی و بیمارگونه بزرگسالان است که در اواخر دهه پنجاه شروع شد. با این حال، علیرغم نسب مشترک آن با سایر زمینه های تحقیقات حافظه، حافظه نوزاد شاید کمترین میزان را در جریان اصلی ادغام کرده است. با خواندن ادبیات، فرد احساس ناپیوستگی بین مطالعه حافظه نوزاد و حافظه در تمام مراحل دیگر رشد از کودکی تا پیری پیدا می کند. یافتن دلایل این امر کار سختی نیست. تکنیک‌های مورد استفاده برای مطالعه حافظه در نوزادان معمولاً با تکنیک‌هایی که معمولاً در کودکان استفاده می‌شود بسیار متفاوت است. این تکنیک‌ها اغلب نوع استنباط‌هایی را که می‌توان در مورد ماهیت سیستم‌های حافظه تحت بررسی به دست آورد، محدود می‌کند. حتی زمانی که اصطلاحات، مفاهیم و نظریه‌های ادبیات بزرگسالان برای نوزادان به کار می‌روند، آنها اغلب تنها رابطه‌ای ضعیف با کاربرد اصلی خود دارند. به عنوان مثال، به نوزادی که بیشتر از الگوی قدیمی به یک الگوی جدید خیره می‌شود، گفته می‌شود که الگوی قدیمی را "تشخیص می‌دهد" و سیستم حافظه‌ای دارد که ویژگی‌های بسیاری با سیستم حافظه مشترک دارد که تشخیص را در بزرگسالان ممکن می‌سازد. به طور مشابه، به نوزادی که پاسخی که قبلاً آموخته شده است، مانند لگد پا، به یک محرک قدیمی گفته می‌شود که آن پاسخ را «به یاد می‌آورد» و درگیر فرآیندهای مشابه بزرگسالانی است که رویدادهای گذشته را به یاد می‌آورند. /p>

The study of infant memory has flourished in the past decade for a number of reasons, not the least of which is the tremendous growth of interest in normal and pathological adult memory that began in the late fifties. Despite its common lineage to other areas of memory research, however, infant memory has perhaps been the least integrated into the mainstream. In reading the literature, one gets a sense of discontinuity between the study of infant memory and memory at all other stages of development from childhood to old age. The reasons for this are not hard to find. The techniques used to study memory in infants are usually very different from those typically used even in children. These techniques often limit the kind of inferences one can draw about the nature of the memory systems under investigation. Even when terms, concepts, and theories from the adult literature are applied to infants, they often bear only a loose relationship to their original usage. For example, an infant who stares longer at a new pattern than an old one is said to "recognize" the old one and to have a memory system that shares many characteristics with a memory system that makes recognition possible in adults. Simi­ larly, an infant who emits a previously learned response, such as a leg kick, to an old stimulus is said to "recall" that response and to be engaged in processes similar to those of adults who are recalling past events.