Infant Depression: Paradigms and Paradoxes

برای من، کلمه "نوزاد" همیشه جذابیت عجیب و قانع کننده ای داشته است. این کتاب، در اصل، نشان دهنده اولین گام از آنچه امیدوارم سفری طولانی و پربار به اسرار روان نوزاد باشد، با تاکید ویژه بر پدیده نشانه‌شناسی افسردگی در اوایل زندگی است. از ابتدای آموزش پزشکی، من به طور خاص جذب رشته روانپزشکی شدم. به عنوان مقیمی که در یک بخش روانپزشکی در معرض بیماران بزرگسال قرار می‌گیرم، می‌توانم به وضوح، حتی پس از گذشت چندین سال، احساس عمیق دردناک و پریشانی را در حضور ذهن‌هایی که از بین رفته‌اند، به خاطر بیاورم. اعتقاد من بر این است که روان کایاتری، بیش از هر شاخه دیگری از پزشکی، پارادوکس نهایی را به پزشک ارائه می دهد - تشخیص گریزان. منظور من این است که در حالی که نشانه‌های روانپزشکی را می‌توان طبقه‌بندی و تجزیه و تحلیل کرد، در حالی که تشخیص‌ها، پیش بینی‌ها و برنامه‌های درمانی را می‌توان ابداع کرد، در روانپزشکی پیکربندی منحصربه‌فرد هر بیمار با وضوح و تمایزی ظاهر می‌شود که در هیچ پزشکی دیگری بی‌نظیر است. رشته. قبل از اینکه بتوان هر گونه تشخیص روانپزشکی را فرموله کرد، درمانگر باید ابتدا عمیقاً به تکینگی نهایی بیمار بپردازد. در نتیجه، روانپزشکی، در تحلیل نهایی، به شأن و منزلت هر بیمار می پردازد، و روانپزشک پیوسته به چالش کشیده می شود تا مهیب ترین و مفصل ترین جنبه هر فرد - ذهن انسان - را کشف کند. با این حال، لازم است دلایل تعهد خود را به روانپزشکی کودک بیان کنم.

For me, the word "infant" has always had a strange and compelling fascination. This book, in essence, represents the first step of what I hope will be a long and fruitful journey into the mysteries of the infant psyche, with special emphasis on the phenomenon of early-life depressive symptomatology. From the outset of my medical training, I was particularly attracted to the field of psychiatry. As a resident exposed to adult patients in a psychiatric ward, I can vividly recall, even these many years later, the deep sense of poignancy and distress while in the presence of minds gone awry. It is my belief that psy­ chiatry, more than any other branch of medicine, presents the physician with the ultimate paradox-the elusive diagnosis. By this I mean that while the symp­ tomatology of psychiatry may be classified and analyzed, while diagnoses, prog­ noses, and treatment schedules can be devised, within psychiatry the unique configuration of each individual patient emerges with a clarity and distinction unparalleled in any other medical field. Before any psychiatric diagnosis can be formulated, the therapist must first delve deeply into the ultimate singularity of the patient. As a consequence, psychiatry is, in the final analysis, concerned with the dignity of each patient, and the psychiatrist is continually challenged to explore the most formidable and elaborate aspect of each person-the human mind. That said, I need to express the reasons for my dedication to child psychiatry.