Inequality: What Can Be Done?

نابرابری یکی از فوری ترین مشکلات اجتماعی ماست. در دهه های پس از جنگ جهانی دوم مهار شده بود، اخیراً با انتقام بازگشته است. همه ما مقیاس مشکل را می دانیم - صحبت در مورد 99٪ و 1٪ در بحث عمومی ریشه دوانده است - اما بحث کمی در مورد آنچه که می توانیم انجام دهیم جز ناامیدی وجود دارد. به گفته اقتصاددان برجسته آنتونی اتکینسون، با این حال، ما می‌توانیم خیلی بیشتر از آن چیزی که شک‌گرایان تصور می‌کنند انجام دهیم.

اتکینسون مدت‌ها پیش در تحقیقات در مورد نابرابری بوده است و نظریه‌های نظری و خود را ارائه می‌کند. تجربه عملی برای تحمل مشکلات مختلف آن. او مجموعه ای جامع از سیاست ها را ارائه می دهد که می تواند تغییری واقعی در توزیع درآمد در کشورهای توسعه یافته ایجاد کند. اتکینسون نشان می دهد که مشکل فقط این نیست که ثروتمندان ثروتمندتر می شوند. ما همچنین در مقابله با فقر شکست خورده ایم و اقتصاد به سرعت در حال تغییر است و اکثریت مردم را پشت سر می گذارد. برای کاهش نابرابری، ما باید از وضع مالیات جدید بر ثروتمندان برای تأمین بودجه برنامه های موجود فراتر برویم. ما به ایده های تازه نیاز داریم. بنابراین اتکینسون سیاست های جدید جاه طلبانه را در پنج حوزه توصیه می کند: فناوری، اشتغال، تامین اجتماعی، اشتراک سرمایه و مالیات. او از اینها در برابر استدلال‌ها و بهانه‌های رایج برای انفعال دفاع می‌کند: اینکه مداخله اقتصاد را کوچک می‌کند، جهانی شدن اقدام را غیرممکن می‌کند، و نمی‌توان سیاست‌های جدید را تحمل کرد.

بیش از کتاب اتکینسون که فقط برنامه ای برای تغییر است، صدای امید و خوش بینی آگاهانه در مورد احتمالات برای اقدام سیاسی است.

Inequality is one of our most urgent social problems. Curbed in the decades after World War II, it has recently returned with a vengeance. We all know the scale of the problem―talk about the 99% and the 1% is entrenched in public debate―but there has been little discussion of what we can do but despair. According to the distinguished economist Anthony Atkinson, however, we can do much more than skeptics imagine.

Atkinson has long been at the forefront of research on inequality, and brings his theoretical and practical experience to bear on its diverse problems. He presents a comprehensive set of policies that could bring about a genuine shift in the distribution of income in developed countries. The problem, Atkinson shows, is not simply that the rich are getting richer. We are also failing to tackle poverty, and the economy is rapidly changing to leave the majority of people behind. To reduce inequality, we have to go beyond placing new taxes on the wealthy to fund existing programs. We need fresh ideas. Atkinson thus recommends ambitious new policies in five areas: technology, employment, social security, the sharing of capital, and taxation. ‎ He defends these against the common arguments and excuses for inaction: that intervention will shrink the economy, that globalization makes action impossible, and that new policies cannot be afforded.

More than just a program for change, Atkinson’s book is a voice of hope and informed optimism about the possibilities for political action.