Inequality by Design: Cracking the Bell Curve Myth

از آنجایی که بحث بر سر شکاف رو به گسترش و مخرب بین ثروتمندان و بقیه آمریکایی ها بالا گرفته است، کلود فیشر و همکارانش یک درمان جامع جدید از نابرابری در آمریکا ارائه می دهند. آنها استدلال هایی را به چالش می کشند که گسترش نابرابری همراهی طبیعی و شاید ضروری رشد اقتصادی است. آنها ادعاهای کتاب پرفروش منحنی زنگ (1994) را از طریق تجزیه و تحلیل مجدد دقیق و واضح داده هایی که نویسندگان آن، ریچارد هرنشتاین و چارلز موری برای ادعای تفاوت های موروثی در هوش از آنها استفاده کردند، رد می کنند. توضیح نابرابری نابرابری توسط طراحی یک توضیح جایگزین قدرتمند ارائه می دهد و تأکید می کند که ثروت اقتصادی بیشتر به شرایط اجتماعی بستگی دارد تا به IQ، که خود محصول جامعه است. مهم‌تر از آن، الگوهای نابرابری را باید با نگاهی فراتر از ویژگی‌های افراد به ساختار جامعه توضیح داد. سیاست های اجتماعی «قواعد بازی» را تعیین می کند که در آن توانایی ها و تلاش های فردی اهمیت دارد. و سیاست‌های اخیر در مجموع، شکاف بین ثروتمندان و بقیه آمریکایی‌ها را از دهه 1970 افزایش داده است.


نه تنها ثروت والدین افراد شانس آنها را برای زندگی خوب شکل می‌دهد سیاست های ملی از قوانین کار گرفته تا سرمایه گذاری در آموزش و کسر مالیات نیز همینطور است. نویسندگان روش هایی را بررسی می کنند که آمریکا - نابرابرترین جامعه از نظر اقتصادی در جهان صنعتی - به طور نابرابر پاداش ها را از طریق تنظیم بازار، مالیات ها و مخارج دولتی توزیع می کند. این افسانه که نابرابری باعث رشد اقتصادی می‌شود، کاهش نابرابری اقتصادی مستلزم هزینه‌های هنگفت رفاهی است، و اینکه ما نمی‌توانیم برای تغییر میزان نابرابری انجام دهیم، حمله می‌کند. همچنین به افسانه آسیب‌رسان نابرابری نژادی ذاتی حمله می‌کند و شواهد قدرتمندی ارائه می‌کند که تفاوت‌های نژادی در دستاوردها پیامدها و نه علل نابرابری اجتماعی هستند. با امتناع از سرزنش نابرابری به گردن طبیعت غیرقابل تغییر انسانی و یک بازار غیرقابل تغییر - بهانه ای که منجر به استعفا و انفعال می شود - نابرابری توسط طراحی نشان می دهد که چگونه می توانیم سیاست هایی را پیش ببریم که فرصت را برای همه گسترده تر می کند. p>

As debate rages over the widening and destructive gap between the rich and the rest of Americans, Claude Fischer and his colleagues present a comprehensive new treatment of inequality in America. They challenge arguments that expanding inequality is the natural, perhaps necessary, accompaniment of economic growth. They refute the claims of the incendiary bestseller The Bell Curve (1994) through a clear, rigorous re-analysis of the very data its authors, Richard Herrnstein and Charles Murray, used to contend that inherited differences in intelligence explain inequality. Inequality by Design offers a powerful alternative explanation, stressing that economic fortune depends more on social circumstances than on IQ, which is itself a product of society. More critical yet, patterns of inequality must be explained by looking beyond the attributes of individuals to the structure of society. Social policies set the "rules of the game" within which individual abilities and efforts matter. And recent policies have, on the whole, widened the gap between the rich and the rest of Americans since the 1970s.


Not only does the wealth of individuals' parents shape their chances for a good life, so do national policies ranging from labor laws to investments in education to tax deductions. The authors explore the ways that America--the most economically unequal society in the industrialized world--unevenly distributes rewards through regulation of the market, taxes, and government spending. It attacks the myth that inequality fosters economic growth, that reducing economic inequality requires enormous welfare expenditures, and that there is little we can do to alter the extent of inequality. It also attacks the injurious myth of innate racial inequality, presenting powerful evidence that racial differences in achievement are the consequences, not the causes, of social inequality. By refusing to blame inequality on an unchangeable human nature and an inexorable market--an excuse that leads to resignation and passivity--Inequality by Design shows how we can advance policies that widen opportunity for all.