Indy: the race and ritual of the Indianapolis 500

در کشوری که اتومبیل را به خاطر آزادی، سبک و جایگاهی که اعطا می‌کند پرستش می‌کند، ایندیاناپولیس 500، که هشتاد و هفت بار در روز یادبود یا نزدیک به آن اجرا می‌شود، یک مراسم سالانه است که عشق آمریکایی‌ها را با سرعت جشن می‌گیرد. .

ایندی رانندگانی (677 مرد و 3 زن) را بازگو می کند که در نود و پنج سال گذشته به ایندیاناپولیس رفته اند تا رویاهای خود را زندگی کنند و زندگی خود را بر روی نتیجه به خطر انداخته اند. این چهره‌ها را در میان جمعیت برجسته می‌کند: آمریکایی‌های سخت‌کوش، سلبریتی‌های قلع‌بوک، هوکرها، ستاره‌های سینما، دروازه‌بازان و پنج رئیس‌جمهور آمریکا. تری رید روایت خود را بر روی پیچ‌های چهار ربع مایلی مسیر متمرکز می‌کند که هر کدام محل پیروزی‌ها (از جمله برندگان متعددی مانند بیلی ووکویچ، A. J. Foyt و Helio Castroneves) است. مرگ های وحشتناک (حداقل شصت و شش نفر، از جمله سه مرد غیرمرتبط با نام خانوادگی غیرمعمول یکسان که در یک نوبت، اما در دهه های مختلف مرده اند)؛ و قهرمانی های عجیب و غریب (مثل راننده فرانسوی sans souci که شامپاین را در سراسر ...

In a nation that worships the automobile for the freedom, style, and status that it confers, the Indianapolis 500, run on or near Memorial Day eighty-seven times, is an annual rite of passage celebrating Americans' love affair with speed.

Indy recounts the drivers (677 men and 3 women) who have gone to Indianapolis in the past ninety-five years to live their dreams, staking their lives on the outcome. It highlights the faces in the crowd: hardworking Americans, tinhorn celebrities, hookers, movie stars, gate-crashers, and five American presidents. Terry Reed focuses his narrative on the track's four quarter-mile-long turns, each the site of triumphs (including those of such multiple winners as Billy Vukovich, A. J. Foyt, and Helio Castroneves); grisly deaths (at least sixty-six, including three unrelated men of the same unusual last name who died in the same turn but in different decades); and bizarre heroics (like the sans souci French driver who downed champagne throughout...