Indigenous environmental knowledge : reappraisal

این کتاب برای اولین بار به طور جامع به بررسی گستره و دقت دانش بومی زیست محیطی می پردازد. این نشان می‌دهد که در برخی حوزه‌ها، از جمله کشاورزی، طراحی خانه‌ها، دستکاری سوخت و آب، شهرت بالای ناظران محلی به خوبی شایسته است و اغلب به اندازه کافی بصیر است که تقلید گسترده‌تری را تضمین کند. با این حال، همچنین نشان می‌دهد که در برخی موارد، به ویژه برخی از جنبه‌های مراقبت بهداشتی و مدیریت جمعیت گونه‌های وحشی، سیستم‌های دانش محلی به‌طور آشکاری نامناسب هستند. همه مشکلات مربوط به خود جوامع نیست، برخی از عوامل خارجی خارج از کنترل آنها ناشی می شود. با این حال، در هر صورت، اقدامات اصلاحی را می توان پیشنهاد کرد و این کتاب، به ویژه برای بهره مندی پزشکان، توضیح می دهد که چه اقداماتی ممکن است در جوامع روستایی برای بهبود کیفیت زندگی انجام شود. امکان انتقال مفید اطلاعات از تنظیمات محلی به تنظیمات غربی نادیده گرفته نمی شود و موضوع فصل پایانی کتاب را تشکیل می دهد.

This book examines comprehensively for the first time, the scope and accuracy of indigenous environmental knowledge. It shows that in some spheres, including agriculture, house design, fuel and water manipulation, the high reputation of local observers is well deserved and often sufficiently insightful to warrant wider imitation. However it also reveals that in certain matters, notably some aspects of health care and wild-species population management, local knowledge systems are conspicuously unsound. Not all the difficulties are of the communities own making, some stem from external factors outside their control. However in either case, remedial measures can be suggested and this book describes, especially for the benefit of practitioners, what steps might be taken in rural communities to improve the quality of life. The possibility of useful transfers of information from local settings to Western ones is not ignored and forms the subject of the book’s final chapter.