Indigene Landrechte im internationalen Vergleich: Eine rechtsvergleichende Studie der Anerkennung indigener Landrechte in Kanada, den Vereinigten Staaten von Amerika, Neuseeland, Australien, Russland und Dänemark/Grönland

این کار به این سؤال می پردازد که دقیقاً چه چیزی باید توسط حقوق زمین های بومی درک شود، چگونه آنها در مقایسه بین المللی تحقق می یابند، و اینکه آیا حمایت و اجرای حقوق زمین های بومی در کشورهای منفرد با حداقل الزامات مربوطه مطابقت دارد. قانون بین المللی. این در حد واسط بین حقوق عمومی، حقوق تطبیقی ​​و حقوق بین الملل است.نتیجه نشان می دهد که نحوه برخورد دولت ها با حقوق زمین های مردم بومی اغلب حداقل الزامات حقوق بین الملل را برآورده نمی کند. همچنین بیان می‌کند که دولت‌ها نمی‌توانند به روش‌های تاریخی متفاوتی استناد کنند که در آن سرزمین‌های بومی در گذشته مستعمره شده‌اند و مردم بومی در گذشته خلع ید شده‌اند تا رفتار نابرابر با مردمان بومی را در ایالت‌های مختلف یا در مناطق مختلف در یک دولت توجیه کنند. در عوض، اراده سیاسی یک دولت، نگرش اکثریت جامعه نسبت به مردم بومی و رفتار و سازماندهی مردم بومی به تنهایی تعیین کننده است که آیا و تا چه حد می توانند حقوق خود را در مناطق سنتی خود اجرا کنند.

Das Werk beschäftigt sich mit der Frage, was genau unter indigenen Landrechten zu verstehen ist, wie sie im internationalen Vergleich realisiert werden, und ob der Schutz und die Durchsetzung indigener Landrechte in den einzelnen Ländern den völkerrechtlichen Mindestanforderungen entsprechen. Es bewegt sich hierbei auf der Schnittstelle zwischen öffentlichem Recht, Rechtsvergleichung und Völkerrecht.Im Ergebnis wird gezeigt, dass der Umgang der Staaten mit Landrechten indigener Völker den völkerrechtlichen Mindestanforderungen oftmals nicht entspricht. Ferner wird dargelegt, dass die Regierungen nicht auf die unterschiedlichen historischen Vorgehensweisen, durch die indigene Gebiete kolonisiert und indigene Völker in der Vergangenheit enteignet wurden, verweisen können, um eine Ungleichbehandlung indigener Völker in den unterschiedlichen Staaten oder in verschiedenen Regionen innerhalb ein und desselben Staates zu rechtfertigen. Stattdessen sind allein der politische Wille einer Regierung, die Einstellung der Mehrheitsgesellschaft gegenüber indigenen Völkern und das Auftreten und die Organisation der indigenen Völker ausschlaggebend dafür, ob und in welchem Umfang diese ihre Rechte an ihren traditionellen Gebieten durchsetzen können.