In the Margins of Deconstruction: Jewish Conceptions of Ethics in Emmanuel Levinas and Jacques Derrida

اگرچه این کتاب مطالعه‌ای در مورد آثار امانوئل لویناس و ژاک دریدا است، اشتباه است که از آن به عنوان مقایسه یاد کنیم. این کتاب چارچوبی را ایجاد می‌کند که ممکن است به خواننده لویناس و دریدا در تعیین دامنه و اهمیت پروژه‌های مربوطه‌شان تا آنجا که به یک گفتمان مقدس مربوط می‌شود، کمک کند. این کار را با تأکید بر موقعیت آنها به عنوان فیلسوفانی انجام می دهد که افکارشان با هم مرتبط است اما با هم مقایسه نمی شود. در این همبستگی، بدون پنهان کردن تفاوت‌ها یا شباهت‌های آنها، می‌توان چارچوب مشترکی را دید که از عناصر زیر تشکیل شده است. اولاً، از آنچه و چگونه دریدا و لویناس نوشته اند، روشن می شود که اهمیت کلی کار آنها در حوزه اخلاق نهفته است. با این حال، از بسیاری جهات می توان توجیه کرد که بگوییم کار آنها اصلاً اخلاقی نیست. هیچ یک از آنها نظریه اخلاقی را پیشنهاد نمی کنند. هیچ یک علاقه مند به بحث در مورد مسئله ارزش ها در مقابل هنجارهای اجتماعی، وظیفه در برابر فضیلت و سایر موضوعاتی که ممکن است مربوط به حوزه اخلاق باشد، نیست. مطمئناً، این مسائل در کار آن‌ها مطرح می‌شوند، اما به شیوه‌ای متفاوت با آنها برخورد می‌شود. از نظر دریدا و لویناس، اخلاق نه چندان تحقیقی درباره مشکلات درست و نادرست، بلکه تحقیقی درباره مشکل ساختار اخلاقی انسان هاست.

Although this book is a study of the work of Emmanuel Levinas and Jacques Derrida, it would be mistaken to refer to it as a comparison. The book develops a framework which might aide the reader of Levinas and Derrida in determining the scope and significance of their respective projects as far as a discourse of the sacred is concerned. It does so by emphasizing their status as philosophers whose thought correlates but does not compare. Within this correlation, without obscuring either their differences or similarities, we can see a common framework that consists of the following elements. First, it is clear from what and how Derrida and Levinas have written that the general import of their work lies in the area of ethics. However, in many ways it would be justifiable to say that their work is not about ethics at all. Neither of them proposes a moral theory; neither is interested in discussing the question of values vs. social norms, duty vs. virtue and other issues that might pertain to the area of ethics. To be sure, these issues do come up in their work, yet they are treated in a peculiarly different way. For Derrida and Levinas, ethics is not so much an inquiry into the problems of right and wrong but an inquiry into the problem of the ethical constitutedness of human beings.