In Doubt: The Psychology of the Criminal Justice Process

فرآیند عدالت کیفری ناگزیر انسانی است. کارآگاهان پلیس، شاهدان، مظنونان و قربانیان روند تحقیقات را شکل می دهند، در حالی که دادستان ها، وکلای مدافع، هیئت منصفه و قضات بر نتیجه قضاوت تأثیر می گذارند. در این بررسی گسترده از تحقیقات روان‌شناختی، دن سایمون نشان می‌دهد که چگونه تحقیقات ناقص می‌توانند شواهد نادرستی ایجاد کنند و چرا هیئت‌های منصفه خوش‌نیت، افراد بی‌گناه را به زندان می‌فرستند و مجرمان را آزاد می‌کنند.

وظیفه محقق واقعاً دشوار و مستعد سوگیری است. این اغلب بازرسان را به نتیجه گیری اشتباه، ارزیابی نادرست حقیقت مظنونان و انجام بازجویی های قهری که می تواند منجر به اعترافات دروغین شود، سوق می دهد. شناسایی عاملان و یادآوری دقیق رویدادهای جنایی توسط شاهدان عینی به فرآیندهای شناختی متکی است که اغلب اشتباه می‌شوند و به راحتی می‌توانند با روش‌های تحقیقاتی مورد استفاده منحرف شوند. در دادگاه، هیئت منصفه و قضات برای ارزیابی صحت شهادت، مخصوصاً در مواجهه با لفاظی های سنگین و احساسات شدیدی که جنایات برمی انگیزد، مجهز نیستند.

سایمون مجموعه‌ای از راه‌های عملی را برای بهبود دقت تحقیقات و محاکمه‌های جنایی ارائه می‌کند. در حالی که محدودیت‌های شناخت انسان همیشه یک مانع خواهد بود، این اصلاحات می‌تواند توانایی سیستم عدالت کیفری را در تصمیم‌گیری صحیح چه کسی آزاد و چه کسی را مجازات کند، افزایش دهد.

The criminal justice process is unavoidably human. Police detectives, witnesses, suspects, and victims shape the course of investigations, while prosecutors, defense attorneys, jurors, and judges affect the outcome of adjudication. In this sweeping review of psychological research, Dan Simon shows how flawed investigations can produce erroneous evidence and why well-meaning juries send innocent people to prison and set the guilty free.

The investigator’s task is genuinely difficult and prone to bias. This often leads investigators to draw faulty conclusions, assess suspects’ truthfulness incorrectly, and conduct coercive interrogations that can lead to false confessions. Eyewitnesses’ identification of perpetrators and detailed recollections of criminal events rely on cognitive processes that are often mistaken and can easily be skewed by the investigative procedures used. In the courtroom, jurors and judges are ill-equipped to assess the accuracy of testimony, especially in the face of the heavy-handed rhetoric and strong emotions that crimes arouse.

Simon offers an array of feasible ways to improve the accuracy of criminal investigations and trials. While the limitations of human cognition will always be an obstacle, these reforms can enhance the criminal justice system’s ability to decide correctly whom to release and whom to punish.