دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Impromptus
دانلود کتاب بداهه
مشخصات کتاب
Impromptus
ویرایش:
نویسندگان: André Comte-Sponville
سری:
ناشر: ePubLibre
سال نشر: 1996
تعداد صفحات: 0
زبان: Spanish
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 409 کیلوبایت
قیمت کتاب (تومان) : 37,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب بداهه: مقاله، فلسفه
در صورت تبدیل فایل کتاب Impromptus به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بداهه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب بداهه
هرکسی که رساله کوچک آندره کنت اسپونویل در باب فضایل بزرگ را خوانده باشد، در این کتاب مختصر و فشرده، تنها موضوعی را که گاهی اوقات برای نویسنده آن مهم به نظر می‌رسد: با زندگی‌مان چه کنیم، طولانی‌تر «شل‌تر» و کمتر نظام‌مندتر خواهد یافت. چگونه می توان آن را زنده تر، شادتر، مثبت تر، شادتر، در یک کلام بهتر کرد. چرا فی البداهه؟ نویسنده می گوید: «این فلسفه است؟ ادبیات؟ نمی دانم و اهمیتی نمی دهم: موضوع را به کسانی می سپارم که همچنان به آن علاقه دارند. مونتن من را از آن برچسب ها، از آن شیدایی طبقه بندی رها کرد. دیگران را آزاد خواهد کرد. بدون اینکه بخواهم از او تقلید کنم، سعی کرده ام به شیوه خودم، حتی از راه دور، حتی بد، او را دنبال کنم. مشق؟ اگر مثال مونتنی آنقدر کوبنده نبود و اگر این کلمه در طول قرن ها اندکی از نظر معنایی تغییر نمی کرد، این کلمه به بهترین وجه به او می خورد. اصطلاح impromptus آنچه را که در این کلمات شکننده، موقت، تقریباً بداهه است، بهتر بیان می کند... ایراد خواهد گرفت که اشاره به شوبرت نیز بسیار زیاد است و حق خواهند داشت. اما من نوازنده نیستم و این رویارویی را سبک تر می کند. این عنوان در نهایت با یک آب و هوای داخلی خاص توجیه می شود که باعث می شود به شوبرت فکر کنم...»
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Quien haya leído el Pequeño tratado de las grandes virtudes, de André Comte-Sponville, hallará en este libro breve e intenso una prolongación, más «suelta», menos sistemática, del único asunto que a veces parece importar a su autor: qué hacer con nuestra vida, cómo hacerla más viva, más feliz, más positiva, más conviviente, mejor en una palabra. ¿Por qué «impromptus»? Dice el autor: «¿Es esto filosofía? ¿Literatura? No lo sé ni me importa: dejo el asunto a los que todavía se interesan por ello. Montaigne me liberó de esas etiquetas, de esa manía clasificatoria. Liberará a otros. Sin querer imitarlo, he intentado seguirlo, a mi modo, incluso desde lejos, incluso mal. ¿Ensayo? Es la palabra que mejor le convendría, si el ejemplo de Montaigne no fuera tan aplastante y si la palabra no hubiera cambiado un poco de significación con el curso de los siglos. El término impromptus expresa mejor lo que estas palabras tienen de frágil, de provisorio, de casi improvisado... Se me objetará que la referencia a Schubert también es aplastante, y se tendrá razón. Pero no soy músico y esto torna más leve la confrontación. El título se justifica, en fin, por cierto clima interior que me hace pensar en Schubert...»
