Impossible Returns: Narratives of the Cuban Diaspora

«با روحیه تحقیق و ظرافت نوشته شده، شخصی و انتقادی به خواندن خاطرات آمریکایی کوبایی توسط «یک و نیم نفر»، کسانی که در نسلی که جزیره را در کودکی و اوایل نوجوانی ترک کردند، همگرا می‌شوند.» — Eliana S. Rivero، نویسنده Discursos desdeBRaly and BRaient. این مطالعه علاوه بر ردیابی مسیر روایت‌های بازگشت، این ایده را تسکین می‌دهد که هیچ فرآیند منحصر به فردی برای بازگشت وجود ندارد.» (Andrea O’Reilly Herrera)، نویسنده هنرمندان کوبایی در سراسر دیاسپورا: برپایی چادر در برابر خانه
 
«بی‌نظیر. تفسیر لوپز از روایت‌های بازگشت واقعی یا خیالی مهاجران به وطنشان، روشن‌تر، حساس، مستند شده است و از بحث‌های جاری در مورد دیاسپورا، تبعید، فراملیت‌گرایی و هویت آگاه است.» - خورخه دوانی، نویسنده مرزهای مبهم بین ایالات متحده و مهاجرت فراملیتی Blurred Hispan the Carib داستان ها و الگوهای اسکان مجدد کوبایی هایی که جزیره زادگاه خود را ترک کرده اند به طور گسترده مستند شده است، موضوع بازگشت در دیاسپورای کوبا هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است.

در این جلد بی نظیر، ایرایدا لوپز روایت های مختلفی از بازگشت توسط کسانی را که در کودکی یا نوجوانی کوبا را ترک کرده اند بررسی می کند. از جمله خاطرات، داستان‌های نیمه اتوبیوگرافیک، و هنرهای تجسمی، بسیاری از این روایت‌ها ورود فیزیکی به جزیره را نشان می‌دهند، در حالی که دیگران تجربه‌ای استعاری یا جانشینی را با استفاده از شخصیت‌های داستانی یا خاطرات دوران کودکی به تصویر می‌کشند. با افزایش مهاجرت دو طرفه در دوره پس از جنگ سرد، بسیاری از این روایت‌ها مرزهای هویت ملی را مورد آزمایش قرار می‌دهند.

از طریق خوانش انتقادی از آثار هنرمندان و نویسندگان آمریکایی کوبایی مانند ماریا بریتو، روث بهار، کارلوس ایر، کریستینا گارسیا، آنا مندیتا، گوستاوو پیرزتو، آنا مندیتا، گوستاوو پِرزتوئز ópez روابط عاطفی و همچنین تنش‌های زیربنای رابطه بین سوژه‌های بازگشته و کشور مادری آنها را برجسته می‌کند. بازگشت غیرممکن همچنین به این می‌پردازد که چگونه کوبایی‌هایی که هنوز در جزیره زندگی می‌کنند، مهاجران بازگشته را در روایت‌های خودشان به تصویر می‌کشند که به آثار خسوس دیاز، هامبرتو سولاس، کارلوس آکوستا، نانسی آلونسو، لئوناردو پادورا و دیگران می‌پردازند. این کتاب که خطوط بین رشته‌ها و مرزهای جغرافیایی را محو می‌کند، بر مرکزیت کوبا برای دیاسپورای آن تأکید می‌کند و پیامدهایی برای کشورهای دیگر با جمعیت گسترده در تبعید دارد.

“Soulfully researched and elegantly written, the personal and the critical converge into a reading of Cuban American memoirs by ‘one-and-a-halfers,’ those in a generation who left the island in childhood and early adolescence.”—Eliana S. Rivero, author of Discursos desde la diáspora
 
“Timely and salient. In addition to tracing the trajectory of narratives of return, this study puts into relief the idea that there is no singular process of return.”—Andrea O’Reilly Herrera, author of Cuban Artists across the Diaspora: Setting the Tent against the House
 
“Outstanding. López’s interpretation of the narratives of the émigré’s real or imagined returns to their homeland is insightful, sensitive, well documented, and informed by current debates about diasporas, exile, transnationalism, and identity.”—Jorge Duany, author of Blurred Borders: Transnational Migration between the Hispanic Caribbean and the United States
 
While the stories and resettlement patterns of Cubans who have left their home island have been widely documented, the subject of return in the Cuban diaspora remains understudied.

In this one-of-a-kind volume, Iraida López explores various narratives of return by those who left Cuba as children or adolescents. Including memoirs, semi-autobiographical fiction, and visual arts, many of these accounts feature a physical arrival on the island while others depict a metaphorical or vicarious experience by means of fictional characters or childhood reminiscences. As two-way migration increases in the post-Cold War period, many of these narratives put to the test the boundaries of national identity.

Through a critical reading of works by Cuban American artists and writers like María Brito, Ruth Behar, Carlos Eire, Cristina García, Ana Mendieta, Gustavo Pérez Firmat, Ernesto Pujol, Achy Obejas, and Ana Menéndez, López highlights the affective ties as well as the tensions underlying the relationship between returning subjects and their native country. Impossible Returns also looks at how Cubans still living on the island depict returning émigrés in their own narratives, addressing works by Jesús Díaz, Humberto Solás, Carlos Acosta, Nancy Alonso, Leonardo Padura, and others. Blurring the lines between disciplines and geographic borders, this book underscores the centrality of Cuba for its diaspora and bears implications for other countries with widespread populations in exile.