Implementierung von Strategien: Konzeption unter Berücksichtigung von Unsicherheit und Mehrdeutigkeit

در هسته این کار یک تمایز آکادمیک با اهمیت بسیار عملی وجود دارد: عدم قطعیت و ابهام. عدم قطعیت مدت‌هاست که به عنوان یک محدودیت کلیدی در اقتصاد کسب و کار ایجاد شده است و کاربرد بسیاری از مدل‌های پیشنهادی را محدود می‌کند. با این حال، علاوه بر عدم قطعیت، تصمیم گیرندگان استراتژیک باید با محدودیت دیگری نیز دست و پنجه نرم کنند، به همین دلیل است که مفاهیم تصمیم گیری و اقدام اغلب به سختی قابل اجرا به نظر می رسند. مشکلات ساختار ضعیفی دارند و موقعیت ها مبهم هستند. ابعاد عدم قطعیت و ابهام مبنای تمایز بین تصمیم استراتژیک و اجرای استراتژی را تشکیل می دهد. این پیاده سازی را به عنوان یک زمینه جداگانه، با مفاهیم و رویه هایی که به وضوح با تدوین استراتژی متفاوت است، تشکیل می دهد. از نظر عملی، این بدان معناست که مدیر به عنوان مجری، متفاوت از مدیر به عنوان استراتژیست عمل می کند. هر دو در حوزه مدیریت استراتژیک حرکت می کنند که در فصل اول به آن اشاره شده است. به این ترتیب صحنه ای که قرار است قطعه روی آن اجرا شود، به قولی آماده می شود. بازیگران، برای ماندن در این استعاره تئاتر، در فصل دوم مورد بررسی قرار می گیرند، که در آن سوال اصلی این است که آیا مدیریت استراتژیک بیشتر به تئاتر کارگردان مربوط می شود (این بستگی به صحنه سازی درست، یعنی استراتژی درست دارد) یا تئاتر بازیگران (تئاتر بازیگران). نمایندگی، اجرا مهم ترین است) عمل می کند. استعاره تئاتر وقتی در نظر گرفته شود که نمایشنامه به هیچ وجه در اقتصاد ثابت نیست، قدرت خود را از دست می دهد. بلکه بازیگران خود را در این دوراهی می بینند که آیا باید بازی و نقش ها را تعیین کنند یا باید خود به خود نسبت به خواسته های تماشاگر واکنش نشان دهند. به این معضل و دیگر معضلات در فصل 3 پرداخته شده است.

Der Kern dieser Arbeit ist eine akademische Unterscheidung von höchst praktischer Relevanz: Unsicherheit und Mehrdeutigkeit. Unsicherheit ist seit langem als zentrale Restriktion der Betriebswirtschaft eingeführt, welche die Anwendbarkeit vieler angebotener Modelle einschränkt. Neben Unsicherheit haben aber strategische Entscheidungsträger mit einer weiteren Restriktion umzugehen, weswegen Entscheidungs-und Handlungskonzepte oft kaum anwendbar erscheinen. Die Probleme sind schlecht strukturiert und die Situationen sind mehrdeutig. Die Dimensionen Unsicherheit und Mehrdeutigkeit bilden die Basis für die Unterscheidung zwischen strategischer Entscheidung und Strategieimplementierung. Damit wird Implementierung als eigenes Feld konsti­ tuiert, mit Konzepten und Vorgehensweisen die von der Strategieformulierung eindeutig verschie­ den sind. Praktisch heißt dies, daß der Manager als Implementeur anders handelt als der Manager als Stratege. Beides bewegt sich im Feld des Strategischen Managements, das im ersten Kapitel umrissen wird. Damit wird quasi die Bühne, auf der das Stück zu spielen ist, aufbereitet. Die Darsteller, um bei dieser Theatermetapher zu bleiben, werden im zweiten Kapitel behandelt, wobei die Kernfrage ist, ob es sich beim Strategischen Management eher um Regietheater (es kommt auf richtige Inszenie­ rung, sprich die richtige Strategie an) oder um Schauspielertheater (die Darstellung, die Umsetzung ist das wichtigste) handelt. Die Theatermetapher verliert ihre Kraft, wenn berücksichtigt wird, daß das zu spielende Stück in der Wirtschaft keineswegs festliegt. Vielmehr sehen sich die Akteure vor dem Dilemma, ob sie das Stück und die Rollen festlegen sollen, oder ob sie spontan auf die Wünsche des Publikums reagieren sollen. Dieses und weitere Dilemmata behandelt Kapitel 3.