Immunosuppression and Human Malignancy

سیستم ایمنی می‌تواند به طور موثر با اکثر ویروس‌ها و باکتری‌ها مقابله کند، با انگل‌ها به‌طور مؤثرتر و با سرطان بسیار ضعیف مقابله کند. چرا اینطور است؟ چرا پیش‌بینی‌های مک‌فارلین برنت و لوئیس توماس مبنی بر اینکه سیستم ایمنی بدن در خلاصی از سلول‌های سرطانی نقش دارد، که در عبارت جذاب «نظارت ایمنی» گنجانده شده است، آزمایش ذهنی دشوار است؟ سرطان با عوامل عفونی در مشتق شدن از میزبان متفاوت است. از این رو، فرض شده است که سلول های سرطانی فاقد آنتی ژن هستند که سیستم ایمنی بتواند آن را تشخیص دهد. آنها "ایمن زا" نیستند. با این حال، این استدلال به طور جدی با وجود بیماری های خودایمنی متعدد انسان، که در آن سیستم ایمنی به طور موثری مجموعه ای از بافت های خود را تشخیص می دهد و به آنها حمله می کند، ضعیف شده است. بنابراین، پتانسیل به وضوح برای شناسایی سطوح سلول های تومور وجود دارد. پروفسور ناور و همکارانش کتابی نوشته‌اند که دلیل احتمالی دیگری را بررسی می‌کند: سلول‌های سرطانی توسط سیستم ایمنی شناسایی می‌شوند، اما آیا ممکن است پیامد شناسایی، مهار سیستم ایمنی توسط سلول‌های T سرکوبگر یا ماکروفاژها باشد؟ تکامل حالت بدخیم ممکن است فقط در افرادی رخ دهد که این سرکوب را ایجاد می کنند. این کتاب شواهدی را بررسی می‌کند که نشان می‌دهد سلول‌های سرکوب‌کننده، که مشخصه ضعیفی دارند و مطالعه آنها دشوار است، ممکن است در سرطان اهمیت اساسی داشته باشند. در واقع، ناتوانی ما در درک ماهیت سلول های سرکوبگر و نحوه عملکرد آنها یکی از مشکلات عمده در تحقیقات ایمنی شناسی امروزی است.

The immune system can deal effectively with the majority of viruses and bacteria, less effectively with parasites, and very poorly with cancer. Why is this so? Why are McFarlane Burnet's and Lewis Thomas' predictions that the immune system is in­ volved in ridding the body of cancer cells, encapsulated in the catchy phrase "immunologic surveillance," so difficult to experi­ mentally establish? Cancer differs from infectious agents in being derived from the host. Hence, it has been postulated that cancer cells lack anti­ gens that the immune system can recognize. They are not "im­ munogenic. " However, this argument is seriously weakened by the existence of numerous human autoimmune diseases, in which the immune system effectively recognizes and attacks a va­ riety of self tissues. Thus, the potential clearly exists for recogni­ tion of the surfaces of tumor cells. Professor Naor and his colleagues have written a book that explores another possible reason: cancer cells are recognized by the immune system-but is it possible that the consequence of recognition is inhibition of the immune system-by suppressor T cells or macrophages? The evolution of the malignant state may only occur in individuals who develop this suppression. This book reviews the evidence that suppressor cells, poorly characterized and difficult to study, may be of fundamental im­ portance in cancer. In fact, our incapacity to understand the na­ ture of suppressor cells and their mode of action is one of the ma­ jor problems in immunology research today.