Immunofluorescence in Clinical Immunology: A Primer and Atlas

ایمونوفلورسانس، یک روش آزمایشگاهی مناسب برای نمایش میکروسکوپی آنتی‌ژن‌ها و آنتی‌بادی‌ها در مواد بیولوژیکی، برای مثال برای ارائه شواهدی برای پاتوژنز بیماری در آماده‌سازی‌های بافت‌شناسی یا سیتولوژیکی و برای تمایز سلول‌های تومور قابل استفاده است. به همین دلیل ایمونوفلورسانس به عنوان روش انتخابی برای تشخیص بیماری های خودایمنی نقش تعیین کننده ای دارد. این آغازگر در مورد تکنیک های ایمونوفلورسانس، که برای اولین بار در سال 1979 ظاهر شد، یک کتاب راهنما با مصور بسیار مناسب برای کارهای عملی روزمره در آزمایشگاه است که هم به عنوان مقدمه ای برای موضوع و هم به عنوان اطلس قابل استفاده است. به ندرت در هیچ حوزه دیگری از پزشکی، یافته های جدید زیادی برای گزارش وجود دارد. ویرایش دوم این کتاب نه تنها به روش‌های تشخیصی می‌پردازد که در حال حاضر بخش اساسی و تثبیت‌شده تکنیک‌های تشخیصی را تشکیل می‌دهند، بلکه به آخرین نتایج تحقیقاتی مانند کشف آنتی‌بادی‌هایی علیه شبکه اورباخ و علیه سلول‌های بدن می‌پردازد. /p>

Immunofluorescence, a suitable laboratory method for the microscopic demonstration of antigens and antibodies in biological materials, useable, for example, to provide evidence for the pathogenesis of disease in histological or cytological preparations and for tumour cell differentiation. For this reason immunofluorescence has a decisive role as the method of choice for the diagnosis of auto-immune diseases. This primer on immunofluorescence techniques, which first appeared in 1979, is a richly illustrated handbook suitable for everyday practical work in the laboratory, useable as both an introduction to the subject as well as an atlas. In hardly any other area of medicine are there so many new findings to report. The second edition of this book is concerned not only with the detection methods which now form an essential and established part of diagnostic techniques, but also with the most recent research results such as the discovery of antibodies against Auerbach's plexus and against podocytes...