Imagining the Dead in British Literature and Culture, 1790–1848

این کتاب اولین گزارش از مردگان را به عنوان یک جامعه خیالی در اوایل قرن نوزدهم ارائه می دهد. این بررسی می کند که چرا نویسندگان رمانتیک و ویکتوریایی (از جمله وردزورث، دیکنز، دی کوئینسی، گادوین و دیاسرائیلی) معتقد بودند که تأثیرگذاری بر تصور تخیلی از مردگان راهی برای پیشبرد یا مقاومت در برابر اصلاحات اجتماعی و سیاسی است. این مطالعه میان رشته ای با استفاده از آثار نویسندگان متعارف و کمتر شناخته شده، اصلاح طلبان و متخصصان آموزشی به حوزه رو به رشد مطالعات مرگ کمک می کند تا نشان دهد که چگونه بازنمایی ادبی مردگان و دفن و نمایش اجساد آنها در حیاط کلیساها، اتاق‌های کالبد شکافی و گورستان‌های باغ به تحولات زیبایی‌شناسی ادبی، روان‌شناسی، اخلاق و فلسفه سیاسی پاسخ دادند. تصور مردگان در ادبیات و فرهنگ بریتانیا، 1790-1848 نشان می‌دهد که چه از آنها به عنوان نمونه ستایش شود و چه به عنوان ظالم مورد نفرت باشد، یا با دفن غایب شوند، یا به طور غیرعادی از طریق نبش قبر و نمایش حاضر شوند، مردگان در مرکز قرار دارند. به بحث در مورد شکل و ساختار جامعه بریتانیا که تحت برخی از رادیکال ترین دگرگونی ها در تاریخ خود قرار گرفته است.

This book offers the first account of the dead as an imagined community in the early nineteenth-century. It examines why Romantic and Victorian writers (including Wordsworth, Dickens, De Quincey, Godwin, and D’Israeli) believed that influencing the imaginative conception of the dead was a way to either advance, or resist, social and political reform. This interdisciplinary study contributes to the burgeoning field of Death Studies by drawing on the work of both canonical and lesser-known writers, reformers, and educationalists to show how both literary representation of the dead, and the burial and display of their corpses in churchyards, dissecting-rooms, and garden cemeteries, responded to developments in literary aesthetics, psychology, ethics, and political philosophy. Imagining the Dead in British Literature and Culture, 1790-1848 shows that whether they were lauded as exemplars or loathed as tyrants, rendered absent by burial, or made uncannily present through exhumation and display, the dead were central to debates about the shape and structure of British society as it underwent some of the most radical transformations in its history.