Imagination: Sich selbst erfüllende Vorstellungen zur Förderung von Lernprozessen

این کتاب بررسی می کند که آیا و چگونه می توان از قدرت تخیل خود برای تربیت و آموزش استفاده کرد. به نظر می رسد اثرات گاه شگفت انگیز فرآیندهای تخیلی مختلف، مانند تأثیرات تجربی اثبات شده آموزش ذهنی، هیپنوتیزم بالینی، تعدادی از درمان های شناختی-رفتاری و تکنیک های خود پیشنهادی، بر اساس یک الگوی رایج است: تخیل کمک می کند آنچه تصور می شود به واقعیت تبدیل شود. . نه تنها «پیش‌گویی‌ها»، بلکه مفاهیم موفقیت و شکست نیز می‌توانند خود تحقق‌بخش باشند. این \"قدرت\" تخیل می تواند در زمینه های آموزشی برای پشتیبانی از فرآیندهای آموزشی نیز مورد استفاده قرار گیرد. از جمله، فرضیه دارونما در مطالعات تجربی مورد آزمایش قرار می گیرد: آیا این اثر تصویرسازی به این بستگی دارد که آیا فراگیران از اثربخشی مداخله تصویری مربوطه متقاعد شده اند؟ این رویکرد از آموزه‌های عامیانه باطنی یا فراعلمی متمایز می‌شود، که برخی از آن‌ها به مفروضات مشابه - البته به شیوه‌ای کاملاً گمانه‌زنی - مانند «تفکر مثبت»، برنامه‌ریزی عصبی-زبانی و پیشنهاداتوپدیا اشاره دارند.

Das Buch untersucht, ob und wie die Kraft des eigenen Vorstellungsvermögens für Erziehung und Bildung fruchtbar gemacht werden kann. Die teilweise erstaunlichen Wirkungen verschiedener Imaginationsverfahren, wie etwa die empirisch belegten Effekte des Mentaltrainings, der klinischen Hypnose, etlicher kognitiv-behavioraler Therapien und autosuggestiver Techniken, scheinen auf einem gemeinsamen Muster zu beruhen: Die Vorstellung trägt dazu bei, daß das Vorgestellte Realität wird. Nicht nur "Prophezeiungen", auch Erfolgs- und Mißerfolgsvorstellungen können sich also selbst erfüllen. Diese "Macht" der Imagination ist auch in pädagogischen Feldern anwendbar, um Erziehungs- und Bildungsprozesse zu unterstützen. In experimentellen Studien wird unter anderem die Placebo-Hypothese überprüft: Hängt dieser Vorstellungseffekt davon ab, ob die Lernenden von der Wirksamkeit der jeweiligen Imaginationsintervention überzeugt sind? Dieser Ansatz wird gegen populär-esoterische bzw. parawissenschaftliche Lehren abgegrenzt, die sich teils auf ähnliche Annahmen - allerdings in einer hochspekulativen Weise - berufen, wie das "positive Denken", das neuro-linguistische Programmieren und die Suggestopädie.