Illegal Literature: Toward a Disruptive Creativity

ارزش فرهنگی آثار غیرقانونی که کپی رایت داستان های عامه پسند را نقض می کنند چیست؟ چرا آنها با وجود قوانین روشن و سختگیرانه مالکیت معنوی پابرجا هستند؟ با تکیه بر رشته های رسانه های جدید، حقوق و مطالعات ادبی، ادبیات غیرقانونی پیشنهاد می کند که آثار غیرقانونی مانند فن تخیلی برای سیستمی که تکامل فرهنگ را تحریک می کند، حیاتی است.

دیوید اس رو با بازنگری صداهایی که به حاشیه فرهنگی منتقل می شوند، نشان می دهد که چگونه زیرساخت ها - در قالب سیاست قانونی و توزیع شبکه - سرعت تغییرات را کند یا تسریع می کنند. او رابطه بین حقوق مالکیت معنوی و ادبیات آمریکایی را در دو مناقشه اخیر در مورد حق نشر تحلیل می کند. و در مقایسه فن تخیلی آمریکایی و dojinshi ژاپنی، نشان می دهد که چگونه زیرساخت ها و جو قانونی خلاقیت نوپا را کاهش می دهد یا آن را تشویق می کند.

ادبیات غیرقانونی پر می کند. با بررسی دقیق چندین شیوه تولید فرهنگی به حاشیه رانده شده، شکاف حیاتی بین دانشوران و مردمی وجود دارد. روه دفاع از محیطی مساعد برای بدعت ادبی، بیان یک نابغه نویسنده به جای انفرادی، و این ایده که رها کردن به جای نگه داشتن برای یک فرآیند خلاق مولد مهم است، مطرح می کند. در یک محیط رسانه‌ای که توسط مطالب غیرمجاز غرق شده است، ادبیات غیرقانونی استدلال می‌کند که تکثیر متون غیرمجاز ممکن است واقعاً به توسعه ادبی و فرهنگی کمک کند.

What is the cultural value of illegal works that violate the copyrights of popular fiction? Why do they persist despite clear and stringent intellectual property laws? Drawing on the disciplines of new media, law, and literary studies, Illegal Literature suggests that extralegal works such as fan fiction are critical to a system that spurs the evolution of culture.

Reconsidering voices relegated to the cultural periphery, David S. Roh shows how infrastructure—in the form of legal policy and network distribution—slows or accelerates the rate of change. He analyzes the relationship between intellectual property rights and American literature in two recent copyright disputes. And, in comparing American fan fiction and Japanese dojinshi, he illustrates how infrastructure and legal climates detract from or encourage fledgling creativity.

Illegal Literature fills a crucial gap between the scholarly and the popular by closely examining several modes of marginalized cultural production. Roh makes the case for protecting an environment conducive to literary heresy, the articulation of an accretive rather than solitary authorial genius, and the idea that letting go rather than holding on is important to a generative creative process. In a media ecology inundated by unauthorized materials, Illegal Literature argues that the proliferation of unsanctioned texts may actually benefit literary and cultural development.