Ignaz Weitenauers neulateinische Tragödie ’Annibal moriens’: Ausgabe, Übersetzung und Interpretation

با تراژدی \"Annibal moriens\" اثر یسوعی ایگناز وایتناور، شکلی از درام لاتین که تاکنون به سختی مورد توجه قرار گرفته بود موضوع تحقیق می شود: دریافت دوران باستان در نئو لاتین. تراژدی روی صحنه یسوعی.

ایگناز وایتناور یسوعی مجموعه ای از تراژدی ها را در سال 1758 در اینسبروک منتشر کرد، از جمله \"Annibal moriens\". او در آن به طور چشمگیری مرگ ژنرال کارتاژی را اجرا می کند. داستان آخرین روز زندگی او در سال 182 قبل از میلاد را در بر می گیرد. و در پایتخت بیتین، نیکومدیا، جایی که کارتاژنی پس از تبعیدش از کارتاژ و چندین ایستگاه دیگر در آسیای صغیر گریخت. وایتنوئر بر اساس رهنمودهای مورخان باستان هدایت می‌شود، اما لهجه‌های غیرتاریخی خود را نیز در ساختار رویدادهای به تصویر می‌کشد. پس از یک نسخه خواننده پسند با ترجمه منثور به آلمانی، این قطعه به تفصیل تفسیر می‌شود و تأکید ویژه‌ای بر نحوه تفسیر نویسنده از ادبیات کهن از نظر محتوا و زبان است.

Mit der Tragödie ‚Annibal moriens‘ des Jesuiten Ignaz Weitenauer wird exemplarisch eine noch kaum beachtete Ausprägung der lateinischen Dramatik Gegenstand der Untersuchung: Antikenrezeption im neulateinischen Trauerspiel auf der Jesuitenbühne.

Der Jesuit Ignaz Weitenauer veröffentlichte 1758 in Innsbruck eine Tragödiensammlung, darunter ‚Annibal moriens‘. Darin setzt er den Tod des karthagischen Feldherrn dramatisch um. Die Handlung umfasst dessen letzten Lebenstag im Jahr 182 v. Chr. und spielt in der bithynischen Hauptstadt Nicomedia, wohin der Karthager nach seiner Verbannung aus Karthago und mehreren anderen Stationen in Kleinasien geflohen war. Weitenauer orientiert sich dabei an den Vorgaben der antiken Historiker, setzt aber in der Struktur des dargestellten Geschehens auch eigene, unhistorische Akzente. Nach einer leserfreundlichen Edition mit gegenübergestellter Prosaübersetzung ins Deutsche wird das Stück ausführlich interpretiert, wobei besonderer Wert darauf gelegt wird, wie der Autor die antike Literatur inhaltlich und sprachlich rezipiert.

Die Untersuchung erschließt die Tragödie aus der Sicht der klassischen Philologie, soll aber auch zu weitergehender Forschung am neulateinischen Drama anregen.