دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Ifigenia: diario de una señorita que escribió porque se fastidiaba
دانلود کتاب Iphigenia: دفترچه خاطرات یک خانم جوان است که به خاطر او ناراحت شده است
مشخصات کتاب
Ifigenia: diario de una señorita que escribió porque se fastidiaba
ویرایش:
نویسندگان: Teresa de la Parra
سری:
ناشر:
سال نشر: 2018
تعداد صفحات: 0
زبان: Spanish
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 534 کیلوبایت
قیمت کتاب (تومان) : 49,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Ifigenia: diario de una señorita que escribió porque se fastidiaba به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Iphigenia: دفترچه خاطرات یک خانم جوان است که به خاطر او ناراحت شده است نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب Iphigenia: دفترچه خاطرات یک خانم جوان است که به خاطر او ناراحت شده است
هنگامی که ترزا د لا پارا (آنا ترزا پارا سانوجو، پاریس 1889-مادرید 1936) این اولین و عالی ترین رمان "Ifigenia" را منتشر کرد، او گمان نمی برد که این اثر او را به مهم ترین نویسنده ای تبدیل کند که ونزوئلا به جهان داده است. و در یکی از مهمترین نویسندگان قرن گذشته به زبان اسپانیایی. Iphigenia عنوانی بود که دقیقاً قبل از انتشار رمان به صورت افراطی گذاشته شد. در ابتدا ترزا د لا پارا عنوان آن را دفتر خاطرات بانوی جوانی گذاشته بود که به دلیل عصبانیت می نوشت. و آن آزار، آن کسالت مربوط به زن جوانی بود که در پاریس تحصیل کرده بود و در بازگشت به میهن خود، ونزوئلا، با جامعه ای روبرو شد که به او اجازه نمی داد عقاید خود را بیان کند یا سرنوشت خود را انتخاب کند. منتقدان دو سطح کاملاً مکمل را در Ifigenia ذکر کرده‌اند: از یک سو، او انتقادی سخت از جامعه زمان خود ارائه می‌کند، نقدی که او را در تضاد با دیکتاتور وقت ونزوئلا، خوان ویسنته گومز قرار می‌دهد، که باعث شد او به جامعه بازگردد. اسپانیا که در آن تحصیل کرده بود. از سوی دیگر، ایفیگنیا داستانی صمیمی، آغشته به طنز و مالیخولیا است، که همانطور که آرتورو اسلار پیتری اشاره کرد، فقط یک زن می تواند آن را بنویسد (کتاب زن: جذاب، تاریک، ناراحت کننده، نوشته آرتورو اسلار پیتری در مقاله). داستانی چابک، پر از ریتم، پر از آرزوها و آرزوها، ناامیدی ها و امیدها. ترزا د لا پارا سوار بر اسب از ونزوئلا و اروپا زندگی می کرد. در سال 1929 او به بیماری سل مبتلا شد و به سوئیس رفت تا وارد یک آسایشگاه شود و عملاً تا زمان مرگش در مادرید در سال 1936 در آنجا زندگی کرد. در سال 1947 بقایای او به کاراکاس منتقل شد و در پانتئون ملی آرام گرفت.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Cuando Teresa de la Parra (Ana Teresa Parra Sanojo, París 1889- Madrid 1936) publicó esta primera y gran novela, Ifigenia, estaba muy lejos de sospechar que esa obra la iba a convertir en la escritora más importante que ha dado al mundo Venezuela, y en una de las autoras más relevantes del pasado siglo en lengua castellana. Ifigenia fue un título puesto in extremis, justo antes de que la novela se publicara. Inicialmente Teresa de la Parra la había titulado Diario de una señorita que escribió porque se fastidiaba. Y ese fastidio, ese aburrimiento era el de una joven educada en París que de regreso a su tierra natal, Venezuela, topa con una sociedad que no le permitía expresar sus ideas ni elegir su destino. La crítica ha señalado en Ifigenia dos niveles, perfectamente complementarios: de una parte, ofrece una dura crítica de la sociedad de su tiempo, crítica que la indispuso con el entonces dictador venezolano Juan Vicente Gómez, lo que la llevó a regresar a España, donde había cursado estudios; de otra parte, Ifigenia es un relato intimista, impregnado de humor y de melancolía, que como señaló Arturo Úslar Pietri, sólo podía escribirlo una mujer («Libro mujer: atractivo, oscuro, turbador», escribió Arturo Úslar Pietri en un ensayo). Un relato ágil, lleno de ritmo, plagado de ensoñaciones y anhelos, de decepciones y esperanzas. Teresa de la Parra vivió a caballo de Venezuela y Europa. En 1929 enfermó de tuberculosis y se trasladó a Suiza para internarse en un sanatorio, donde residió prácticamente hasta su muerte en Madrid en 1936. En 1947 sus restos fueron trasladados a Caracas, donde reposan en el Panteón Nacional.
