دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب I nietzscheani di sinistra. Deleuze, Foucault e il postmodernismo: una decostruzione
دانلود کتاب نیچه های چپ. دلوز، فوکو و پست مدرنیسم: ساختارشکنی
مشخصات کتاب
I nietzscheani di sinistra. Deleuze, Foucault e il postmodernismo: una decostruzione
ویرایش:
نویسندگان: Jan Rehmann. Stefano G. Azzarà (editor)
سری: Saggi e studi
ISBN (شابک) : 8886973985, 9788886973984
ناشر: Odradek
سال نشر: 2009
تعداد صفحات: 229
زبان: Italian
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 9 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 54,000
در صورت تبدیل فایل کتاب I nietzscheani di sinistra. Deleuze, Foucault e il postmodernismo: una decostruzione به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نیچه های چپ. دلوز، فوکو و پست مدرنیسم: ساختارشکنی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب نیچه های چپ. دلوز، فوکو و پست مدرنیسم: ساختارشکنی
بیش از سی سال است که آن بخشی از چپ که می‌خواهد «تصفیه‌تر» شود، غلبه بر متافیزیک، پایان روایت‌های بزرگ، مرگ فلسفه تاریخ را اعلام می‌کند. سفری طولانی که با تلاش برای یافتن نقدی بر «سوسیالیسم واقعی» و پیش بینی های سیاسی غم انگیز آن در غرب آغاز شد. تلاش برای ترکیب خوانش «پست مدرن» با نیاز به تأیید چهره های اجتماعی جدید ادامه یافت. تا در نهایت خود را متعهد به جشن گرفتن «بخت‌های باشکوه و مترقی» فرد بداند، دقیقاً زمانی که این امر در همه جا زیر بار بی‌ثباتی (کاری، قراردادی، وجودی، فرهنگی) که آینده را در زمان حال ویران می‌کند، له می‌شود.\r\nبازخوانی گهگاهی برخی از آثار فردریش نیچه این عملیات فرهنگی را تقویت کرده است: یک معکوس تقریباً کامل. ژیل دلوز، میشل فوکو و بسیاری از نویسندگان دیگر به لطف کشف مفهوم «تفاوت» و کثرت گرایی ذاتی که بر آن دلالت می کند، به فیلسوف آلمانی و قرائت او از بحران مدرنیته اشاره می کنند.\r\nدر این کتاب، یان رحمان، با شروع از درس فرانکفورتی‌ها (بدون دریغ از انتقاد از آنها)، گرامشی و بلوخ، به ابهام این مفاهیم می‌پردازد و تمام خودسری‌های خوانش پست مدرنیستی نیچه را نشان می‌دهد. و اینجا در دستان «نیچه‌های چپ»، رقت فاصله‌ای که اشراف تبعیدی را از گله بردگان جدا می‌کند، به مفهوم تفاوت تبدیل می‌شود. و اراده به قدرت تا حدی تصحیح شده است که به نظر می رسد استعاره ای از یک مفهوم مشارکتی از قدرت است. بدین ترتیب دین زرتشت به عنوان پس‌زمینه‌ای از «راه‌های فردی ممکن جدید» رهایی برای «کوچ‌نشینان» روزگار ما دوباره مطرح می‌شود.\r\nرحمان نشان می‌دهد که چگونه این گفتمان‌ها در خوانش دقیق متون نیچه پایه بسیار کمی دارند و مهمتر از همه، به دور از تشکیل پیش‌نیاز برای تجدید نقد سلطه و جامعه سرمایه‌داری، کاملاً در همبستگی با تهاجم ایدئولوژیک نئولیبرال و ملموس آن هستند. شیوه های تسلیم سیاسی و اجتماعی
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Da più di trent’anni, quella parte della sinistra che si vuole più “raffinata” annuncia il superamento della metafisica, la fine delle grandi narrazioni, la morte della filosofia della storia. Un lungo viaggio iniziato tentando di fondare una critica del “socialismo reale” e delle sue meste proiezioni politiche in occidente. Proseguito nel tentativo di coniugare la lettura “postmoderna” con l’esigenza di affermazione di nuove figure sociali. Per ritrovarsi infine impegnata a celebrare le “magnifiche sorti e progressive” dell’individuo proprio quando questo viene schiacciato ovunque sotto il peso di una precarietà (lavorativa, contrattuale, esistenziale, culturale) che ne distrugge il futuro già nel presente. Una occasionale rilettura di alcune opere di Friedrich Nietzsche ha propiziato tale operazione culturale: un rovesciamento quasi perfetto. Al filosofo tedesco e alla sua lettura della crisi della modernità si richiamano Gilles Deleuze, Michel Foucault e molti altri autori, grazie alla scoperta del concetto di “differenza” e dell’intrinseco pluralismo che esso implicherebbe. In questo libro, muovendo dalla lezione dei francofortesi (non risparmiando critiche neppure a loro), di Gramsci e Bloch, Jan Rehmann discute l’ambiguità di queste nozioni e mostra tutta l’arbitrarietà della lettura postmodernlsta di Nietzsche. Ed ecco che nelle mani dei “nietzscheani di sinistra” il pathos della distanza che separa gli aristocratici fuorusciti dal gregge degli schiavi si tramuta nel concetto di differenza in quanto tale; e la volontà di potenza viene ingentilita fino a sembrare metafora di una concezione cooperativa del potere. La religione di Zarathustra viene così riproposta come retroterra di “nuovi possibili percorsi individuali” di liberazione per i “nomadi” dei nostri giorni. Rehmann mostra come questi discorsi siano ben poco fondati in una lettura rigorosa dei testi nietzscheani e soprattutto, lungi dal costituire il presupposto per un rinnovamento della critica del dominio e della società capitalistica, siano del tutto solidali con l’offensiva ideologica neoliberale e le sue concrete pratiche di sottomissione politica e sociale.
