I Belong Here: A Journey Along the Backbone of Britain: WINNER OF THE 2021 BOOKS ARE MY BAG READERS AWARD FOR NON-FICTION

سفر یک زن برای احیا از طریق مناظر طبیعی در حالی که او به هویت و زنانگی، طبیعت، مکان و تعلق فکر می کند.

آنیتا ستی در سفری از شمال انگلستان در تابستان 2019 زمانی که او قربانی یک جنایت نفرت با انگیزه نژادی شد. این جنایت حمله وحشیانه به حق او برای حضور در مکانی به دلیل نژادش بود. پس از این رویداد، آنیتا حملات پانیک و اضطراب را تجربه کرد. حس کوبنده کلاستروفوبیا او را به دنبال فضاهای باز گسترده می کرد تا در فضای باز عمیق نفس بکشد. او قصد داشت اجازه ندهد که تجربه اش مانع از سفر آزادانه و بدون ترس شود.

بین مسیر لیورپول به نیوکاسل، پنین ها قرار دارد که به «ستون فقرات بریتانیا» معروف است. محل مرزها و سنگ آهک ها، رودخانه ها و "زخم ها"، سقوط ها و نیروهاست. پنین ها با نیروی مغناطیسی آنیتا را صدا زدند. اگرچه یک نژادپرست به او گفته بود که آنجا را ترک کند، او احساس می‌کرد که می‌خواهد منطقه‌ای را که به‌عنوان خانه‌اش می‌داند، بیشتر کاوش کند تا عمیقاً در آن مکان غوطه‌ور شود. سفر آنیتا در مناظر طبیعی شمال، سفری برای احیاء است، راهی برای گفتن این که این سرزمین او نیز هست و او به عنوان یک زن قهوه‌ای به بریتانیا تعلق دارد، به همان اندازه که یک مرد سفیدپوست دارد.

ما در عصری از خصومت فزاینده زندگی می کنیم که در آن به رنگین پوستان بیشتری در سراسر جهان گفته می شود که \"به عقب برگردند\"; بیانیه های قوی تعلق بیش از هر زمان دیگری مورد نیاز است. سفر آنیتا به او چشم‌اندازی می‌دهد تا در مورد مسائل مهمی که در تجربه سوءاستفاده‌اش از جمله صحبت کردن، نور گاز دادن، ضربه روحی، مهربانی، و تصورات قدرت گنجانده شده است، فکر کند. سفر او آنچه را که به عنوان تجربه زشت نفرت آغاز شد، به تجربه ای تبدیل می کند که امید و زیبایی را پس از وحشیگری می یابد.

آنیتا تجربه شخصی خود را به تجربه ای از طنین جهانی تبدیل می کند، دعوتی به عمل می دهد، برای ادامه راه رفتن، و جعل کردن. مسیری در میان و فراتر از درد هر قدمی که برداشته می شود عملی از پشتکار است. هر کلمه ای که علیه موج فزاینده سخنان نفرت نوشته می شود، مانند این کتاب، اقدامی مقاومتی است.

One woman's journey of reclamation through natural landscapes as she contemplates identity and womanhood, nature, place and belonging.

Anita Sethi was on a journey through Northern England in Summer 2019 when she became the victim of a racially motivated hate crime. The crime was a vicious attack on her right to exist in a place on account of her race. After the event Anita experienced panic attacks and anxiety. A crushing sense of claustrophobia made her long for wide open spaces, to breathe deeply in the great outdoors. She was intent on not letting her experience stop her from traveling freely and without fear.

Between the route from Liverpool to Newcastle lays the Pennines, known as "the backbone of Britain." That "backbone" runs through the north and also strongly connects north with south, east with west--it's a place of borderlands and limestone, of rivers and "scars," of fells and forces. The Pennines called to Anita with a magnetic force; although a racist had told her to leave, she felt drawn to further explore the area she regards as her home, to immerse herself deeply in place. Anita's journey through the natural landscapes of the North is one of reclamation, a way of saying that this is her land too and she belongs in the UK as a brown woman, as much as a white man does.

We're living in an era of increased hostility in which more people of color around the world are being told to "go back"; strong statements of belonging are needed more than ever. Anita's journey gives her the perspective to reflect upon the important issues encompassed in her experience of abuse including speaking out, gaslighting, trauma, kindness, and notions of strength. Her journey transforms what began as an ugly experience of hate into one offering hope and finding beauty after brutality.

Anita transforms her personal experience into one of universal resonance, offering a call to action, to keep walking onwards, forging a path through and beyond pain. Every footstep taken is an act of persistence. Every word written against the rising tide of hate speech, such as this book, is an act of resistance.