Husserl and Heidegger on Reduction, Primordiality, and the Categorial: Phenomenology Beyond its Original Divide

این کتاب به موضوعات اساسی در پدیدارشناسی می پردازد که در مناقشه داغ اما پرتنش بین هوسرل و هایدگر که در اواخر دهه 1920 به اوج خود می رسد، مطرح می شود. این کار بر سه موضوع کلیدی متمرکز است که مجموعه ای از مشکلات مهم دیگر حول آن می چرخد. به طور خاص، روش پدیدارشناختی کاهش ها، هویت و محتوای داده اولیه، و معنا و ویژگی شهود مقوله ای را روشن می کند. این متن به بررسی چگونگی درک هوسرل و هایدگر از این نکات پرداخته و ماهیت دقیق اختلافات آنها را روشن می کند. از این رو، کتاب به معنای التفات و شالوده آن بر زمان ماقبل عینی، بر حس پدیدارشناختی پیشینی، در مورد ساختار التفاتی، در مورد ارتباط بین قصد و جهان، و بر بدهی هایدگر به شهود مقوله ای هوسرل در فرمول‌بندی پرسش مربوط به هستی/هیچ.

نویسنده به منظور پیشنهاد یک حل و فصل درون پدیدارشناختی کلی، و عدالت در مورد مشارکت‌های متناظر این دو شخصیت محوری در فلسفه پدیدارشناسی، این موضوعات اساسی را بازبینی می‌کند. او همچنین به راهی برای آشتی دادن و در هم تنیدگی برخی از دیدگاه‌های آنها اشاره می‌کند تا پدیدارشناسی را از تقسیم‌بندی‌ها و محدودیت‌های درونی آن رها کند و آن را قادر به حرکت به جلو کند. پدیدارشناسی می‌تواند خود، تعهدات و امکاناتش را مجدداً بررسی کند و این می‌تواند برای فلسفه معاصر مفید باشد، به‌ویژه با توجه به مسائل مربوط به آگاهی، غرض‌ورزی، تجربه و وجود و عمل انسانی در جهان تاریخی در بحران. p>

این کتاب برای دانشجویان و محققان هوسرل و هایدگر، فیلسوفان ذهن، آگاهی و شناخت، و برای هر کسی که علاقه جدی به پدیدارشناسی دارد، ایده‌آل است.

This book deals with foundational issues in Phenomenology as they arise in the smoldering but tense dispute between Husserl and Heidegger, which culminates in the late 1920s. The work focuses on three key issues around which a constellation of other important problems revolves. More specifically, it elucidates the phenomenological method of the reductions, the identity and content of primordial givenness, and the meaning and character of categorial intuition. The text interrogates how Husserl and Heidegger understand these points, and clarifies the precise nature of their disagreements. The book thus sheds light on the meaning of intentionality and of its foundation on pre-objective time, on the sense of the phenomenological a priori, on intentional constitution, on the relatedness between intentionality and world, and on Heidegger’s debt to Husserl’s categorial intuition in formulating the question regarding Being/Nothing.

The author revisits these fundamental issues in order to suggest a general intra-phenomenological settlement, and to do justice to the corresponding contributions of these two central figures in phenomenological philosophy. He also indicates a way of reconciling and interweaving some of their views in order to free Phenomenology from its inner divisions and limitations, enabling it to move forward. Phenomenology can re-examine itself, its obligations, and its possibilities, and this can be of benefit to contemporary philosophy, especially with regard to problems concerning consciousness, intentionality, experience, and human existence and praxis within a historical world in crisis.

This book is ideally suited to students and scholars of Husserl and Heidegger, to philosophers of mind, consciousness and cognition, and to anyone with a serious interest in Phenomenology.