Human Immunodeficiency Virus type 1 (HIV-1) and Breastfeeding: Science, Research Advances, and Policy

همه‌گیری اچ‌آی‌وی همچنان بار سنگینی را بر نسل بشر در سرتاسر جهان تحمیل می‌کند. تعداد تخمینی افرادی که در سال 2009 به تازگی به HIV مبتلا شده اند 2.6 میلیون نفر بوده است. بیشتر این افراد در جنوب صحرای آفریقا زندگی می کنند و پس از آن در هند و آسیای جنوب شرقی قرار دارند. حدود 370000 مورد جدید عفونت کودکان در سال 2009 در سطح جهان رخ داده است (یا بیش از 1000 عفونت جدید در هر روز) که عملاً همه آنها از طریق انتقال از مادر به کودک است. تا 40 درصد از تمام عفونت های جدید HIV در نوزادان در دوران شیردهی رخ می دهد. در حالی که تغذیه با شیر مادر توسط مادران آلوده به HIV در ایالات متحده و سایر مکان‌های غنی از منابع که تغذیه جایگزین ایمن به راحتی در دسترس است توصیه نمی‌شود، وضعیت در بسیاری از محیط‌های محدود به منابع متفاوت است، جایی که تغذیه جایگزین ایمن یا در دسترس نیست و دارای میزان بالایی است. خطر ابتلا به عفونت ها (اسهال، ذات الریه) و سوء تغذیه نوزادان. مادران در چنین شرایطی با یک دوراهی دشوار روبرو هستند: شیر دادن به نوزاد خود برای تأمین مزایای فراوان آن (تغذیه ای، ایمنی، شناختی) و همچنین خطر انتقال HIV. این چالش‌ها جستجوی فشرده برای استراتژی‌های پیشگیری و درمانی جدید را به منظور جلوگیری از ابتلای نوزادان به عفونت HIV از طریق شیردهی، برانگیخته است.

در این کتاب، محققان متخصص HIV به طور انتقادی هر جنبه‌ای را بررسی می‌کنند. از این موضوع بسیار در حال تحول و موضوعی. فصل های آغازین به اپیدمیولوژی، میزان جهانی و مکانیسم های بیولوژیکی انتقال HIV-1 از مادر به کودک از طریق شیردهی می پردازد و شامل ملاحظات ویروس (کمیت، محفظه ها، ویژگی ها) و میزبان (ژنتیکی، ایمنی- ذاتی، سلولی، هومورال) است. ). اثرات تغذیه با شیر مادر بر سلامت و وضعیت تغذیه مادر آلوده به HIV، و مسائل اجتماعی و فرهنگی مرتبط با عمل شیردهی نیز مورد بحث قرار گرفته است. چند فصل بعدی مروری بر آخرین رویکردها برای پیشگیری از انتقال HIV به نوزاد از طریق شیردهی، از جمله راهبردهای ضد رتروویروسی، رویکردهای تغذیه ای و مبتنی بر ایمنی، و درمان شیر مادر دوشیده ارائه می کند. فصل‌های باقی‌مانده مروری جذاب از تکرارهای زیادی که این موضوع دریافت کرده است، ارائه می‌کند، همانطور که در چندین مجموعه مختلف دستورالعمل برای تغذیه نوزاد توسط مادران آلوده به HIV صادر شده توسط سازمان بهداشت جهانی، و بحث دانشمندان برجسته در مورد اینکه آیا HIV- مادران آلوده باید به نوزادان خود در محیط های با منابع محدود و منابع غنی شیر دهند. مروری جامع از وضعیت فعلی اجرای شواهد جدید برای پیشگیری از انتقال HIV در شیردهی در سراسر جهان نیز ارائه شده است.

خواندن ضروری برای بسیاری از رشته‌های دانشمندان و پزشکانی که روی اچ‌آی‌وی/ایدز و سایر رتروویروس‌ها کار می‌کنند، پزشکان اطفال، متخصصان زنان و زایمان، و همچنین همه متخصصان مراقبت‌های بهداشتی که علاقه‌مند به گسترش هستند. درک آنها در مورد موضوع

The HIV pandemic continues to levy a heavy burden on the human race world-wide. The estimated number of people who became newly infected with HIV in 2009 was 2.6 million; most of these individuals live in Sub-Saharan Africa, followed by India and Southeast Asia. An estimated 370,000 new cases of pediatric infections occurred globally in 2009 (or more than 1,000 new infections every day), practically all of them through mother-to-child transmission. Up to 40% of all new infant HIV infections occur during breastfeeding. While breastfeeding by HIV-infected mothers is not recommended in the U.S. and other resource-rich settings where safe replacement feeding is easily available, the situation is different in many resource-limited settings, where replacement feeding is not safe or available and carries a high risk of infections (diarrhea, pneumonia) and infant malnutrition. Mothers in such settings are faced with a difficult dilemma: to breastfeed their infants in order to provide their infants with its many benefits (nutritional, immunologic, cognitive), but to also risk transmitting HIV. These challenges have prompted an intensive search for new prophylactic and therapeutic strategies in order to prevent infants from acquiring HIV infection through breastfeeding.

In this book, expert HIV researchers critically review every aspect of this highly evolving and topical subject. The opening chapters deal with the epidemiology, global magnitude and biologic mechanisms of HIV-1 transmission from mother to child through breastfeeding and include considerations of the virus (quantity, compartments, characteristics) and the host (genetic, immunity-innate, cellular, humoral). The effects of breastfeeding on the HIV-infected mother’s health and nutritional status, and the social and cultural issues associated with the practice of breastfeeding are also discussed. The next few chapters provide cutting-edge reviews of the latest approaches to prevention of HIV transmission to the infant through breastfeeding, including antiretroviral strategies, nutritional and immune-based approaches, and treatment of expressed breast milk. The remaining chapters provide a fascinating review of the many iterations this subject has received, as reflected in the several different sets of guidelines for infant feeding by HIV-infected mothers issued by the World Health Organization, and a debate by leading scientists on whether HIV-infected mothers should breastfeed their infants-in resource-limited and in resource-rich settings. A comprehensive overview of the current state of implementing the new evidence for prevention of breastfeeding transmission of HIV all over the world is also presented.

Essential reading for the many disciplines of scientists and clinicians working on HIV/AIDS and other retroviruses, pediatricians, obstetricians/gynecologists, as well as all health-care professionals interested in expanding their understanding on the subject.