Human Capital in Gender and Development

سرمایه انسانی در جنسیت و توسعه به بحث های فمینیستی به موقع درباره رابطه بین فمینیسم، نئولیبرالیسم و ​​توسعه بین المللی می پردازد. این کتاب با نظریه سرمایه انسانی، یک نظریه اقتصاد کار مرتبط با مکتب شیکاگو که اکنون طیف گسترده ای از حکومت سیاسی و اقتصادی را متحرک می کند، درگیر است. این کتاب استدلال می‌کند که نظریه سرمایه انسانی در ساختن یک دیدگاه اقتصادی از برابری جنسیتی به‌عنوان ابزاری برای رشد اقتصادی، و دختران و زنان جنوب جهانی به‌عنوان کارآفرینان اصلی دوران پس از بحران مالی جهانی، بسیار مفید بوده است.

نقد کتاب از نظریه سرمایه انسانی و نقش آن در جنسیت و توسعه، بینش هایی را در مورد انواع مداخلات توسعه ای ارائه می دهد که دستور کار "برابری جنسیتی به عنوان اقتصاد هوشمند" بانک جهانی و سایر موسسات توسعه بین المللی را مشخص می کند. از بانک جهانی گرفته تا سازمان‌های غیردولتی و کسب‌وکارهای خصوصی، گفتمان‌هایی درباره مزایای اقتصادی برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان، زیربنای طیفی از مداخلات توسعه‌ای است که هدف آن‌ها باز کردن پتانسیل‌های «استفاده‌نشده» زنان جهان است. پیامدهای آن هم مفهومی و هم مادی است، شکل‌های مداخله‌جویانه‌تری از حکمرانی توسعه، افزایش قدرت بازیگران بخش خصوصی در توسعه، و سیاست زدایی از مسائل برابری جنسیتی را ایجاد می‌کند.

سرمایه انسانی در جنسیت و توسعه مورد توجه محققان فمینیست در زمینه سیاست، روابط بین‌الملل، مطالعات توسعه و جغرافیای انسانی خواهد بود. همچنین منبع مفیدی برای آموزش بحث های کلیدی در مورد فمینیسم، نئولیبرالیسم و ​​توسعه بین المللی خواهد بود.

Human Capital in Gender and Development addresses timely feminist debates about the relationship between feminism, neoliberalism, and international development. The book engages with human capital theory, a labour economics theory associated with the Chicago School that now animates a wide range of political and economic governance. The book argues that human capital theory has been instrumental in constructing an economistic vision of gender equality as a tool for economic growth, and girls and women of the global South as the quintessential entrepreneurs of the post-global financial crisis era.

The book’s critique of human capital theory and its role in Gender and Development gives insights into the kinds of development interventions that typify the ‘Gender Equality as Smart Economics’ agenda of the World Bank and other international development institutions. From the World Bank, to NGOs, and private businesses, discourses about the economic benefits of gender equality and women’s empowerment underpin a range of development interventions that aim to unlock the ‘untapped’ potential of the world’s women. Its implications are both conceptual and material, producing more interventionist forms of development governance, increased power by private sector actors in development, and de-politicization of gender equality issues.

Human Capital in Gender and Development will be of particular interest to feminist scholars in Politics, International Relations, Development Studies, and Human Geography. It will also be a useful resource for teaching key debates about feminism, neoliberalism, and international development.