Human-Animal Relationships in San and Hunter-Gatherer Cosmology, Volume I: Therianthropes and Transformation

با کاوش در جنبه‌ای که تاکنون بررسی نشده از کیهان‌شناسی سان، دو جلد ماتیاس گونتر در مورد روابط انسان و حیوان در کیهان‌شناسی سن «آنیمیسم جدید» را با مطالعات خویسان پیوند می‌دهد و بینش‌های ارزشمندی را برای مطالعات خوئیسان و فرهنگ سن، و همچنین برای انسان‌شناسی ارائه می‌کند. نظریه، هستی‌شناسی رابطه‌ای، فولکلورشناسان، مورخان، منتقدان ادبی و مورخان هنر.

در جلد اول، ترانتروپ‌ها و دگرگونی‌ها، دو مظهر تغییرپذیری هستی‌شناختی که از لحاظ مفهومی و پدیدارشناختی به هم مرتبط هستند، در اسطوره سنی گسترده‌تر آورده شده‌اند. گونتر فراگیر بودن دورگه انسان و حیوان و دگرگونی را در فرهنگ بیانی سان (اسطوره، داستان و داستان سرایی، رقص و هنر لودیک، هنر صخره اجدادی و هنر سه پایه معاصر)، آیین (درمان رقص ترنس، مناسک زن و مرد) و شکار دگرگونی را انسان‌ها تجربه می‌کنند، به‌ویژه از طریق آیین‌ها و رقص‌هایی که ادغام هویت حیوانات را تداعی می‌کنند، اما همچنین توسط شکارچیانی که ممکن است از نظر همدردی و بیناذهنی با حیوانات شکار خود درگیر شوند، به‌ویژه از طریق استفاده از «داروهای شکار».

Exploring a hitherto unexamined aspect of San cosmology, Mathias Guenther’s two volumes on human-animal relations in San cosmology link “new Animism” with Khoisan Studies, providing valuable insights for Khoisan Studies and San culture, but also for anthropological theory, relational ontology, folklorists, historians, literary critics and art historians.

In Volume I, therianthropes and transformations, two manifestations of ontological mutability that are conceptually and phenomenologically linked, are contextualized in broader San myth. Guenther explores the pervasiveness of human-animal hybridity and transformation in San expressive culture (myth, stories and storytelling, ludic dancing and art, ancestral rock art and contemporary easel art), ritual (trance dance curing, female and male rites of passage) and hunting. Transformation is shown to be experienced by humans, particularly via rituals and dancing that evoke animal identity mergers, but also by hunters who may engage with their prey animals in terms of sympathy and inter-subjectivity, particularly through the use of “hunting medicines.”