دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: سینما ویرایش: نویسندگان: Simone Venturini سری: ISBN (شابک) : 9788868433123 ناشر: Donzelli سال نشر: 2014 تعداد صفحات: 0 زبان: Italian فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 4 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Horror italiano به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب وحشت ایتالیایی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
خون آشام ها (1957) ساخته ریکاردو فردا و ماریو باوا معمولاً اولین فیلم ترسناک ایتالیایی در نظر گرفته می شود. حیرت منتقدان، عدم موفقیت عمومی، فضای پاریسی به نظر می رسید وحشت را به عنوان یک جسم خارجی برای سینمای ملی ما آشکار کند. بنابراین، فیلمهای ترسناک ایتالیایی در سراسر جهان میگردند و زادگاه خود را رد میکنند، خود را تحت برچسبها و نامهای مستعار مصنوعی پنهان میکنند، حاملان - علیرغم خودشان - میراث فرهنگی که به نظر میرسید وحشت را از منظر و تخیل ما حذف میکند. وحشت ملی همزمان با تأیید گسترده تر وحشت در سطح اروپایی ظاهر می شود، که در آن به اصطلاح \"گوتیک ایتالیایی\" با تقلید از مدل های خارجی عمل می کند، اما همچنین ثابت می کند که می تواند آنها را با اصالت دوباره کار کند، با استفاده از ساختارهای نمادین ملودرام و ایجاد روابط با ژانرهای دیگر از اوایل دهه 1960، وحشت ایتالیایی در حال پخش است، گسترش می یابد، و جدا نگه داشتن سینما از بعد رسانه ای گسترده تر و گفت و گوی بینامتنی (ادبیات، کمیک، cineromanzi) و حفظ تمایز بین فرهنگ بالا و پایین، اگر نگوییم غیرمولد، دشوار است. هنگامی که رگ گوتیک تمام شد، وحشت ایتالیایی ناپدید نمی شد، برعکس در طول دهه 1970 و تا اواسط دهه 1980 به بلوغ رسید و خود را به عنوان یکی از اصلی ترین، تأثیرگذارترین و افراطی ترین فیلمبرداری های ترسناک مدرن تثبیت کرد. جلد سیمون ونتورینی - که در \"کاما\" مجموعهای را که به سینمای ایتالیا با همکاری مرکز تجربی فیلمبرداری - آرشیو فیلم ملی افتتاح میشود - یک مطالعه کلی درباره وحشت در سینمای ایتالیا، از دوره صامت تا \"گوتیک\" ارائه میکند. all\'italiana»، تا وحشت های جدید پس از سال 68. مقاله مقدماتی گسترده با تجزیه و تحلیل هفت فیلم دنبال میشود (Rapsodia satanica، 1917؛ Malombra، 1942؛ I vampiri، 1957؛ Contronatura، 1969؛ Ecology of جرم - زنجیره واکنش، 1971-72؛ Suspiria، 1972727، 19؛ Suspiria، 19. ).
I vampiri (1957) di Riccardo Freda e Mario Bava è comunemente ritenuto il primo horror italiano. Lo stupore dei critici, lo scarso successo di pubblico, l’ambientazione parigina sembravano palesare l’horror come un corpo estraneo al nostro cinema nazionale. I film del terrore italiani andranno così in giro per il mondo sconfessando i propri natali, camuffandosi sotto etichette e pseudonimi posticci, portatori – loro malgrado – di un retaggio culturale che sembrava escludere a priori l’orrore dal nostro paesaggio e immaginario. L’horror nazionale si manifesta in concomitanza con una più ampia affermazione dell’horror a livello europeo, al cui interno il cosiddetto «gotico all’italiana» opera per imitazione di modelli stranieri, ma si dimostra anche capace di rielaborarli con originalità, attingendo alle strutture simboliche del melodramma e intessendo relazioni con altri generi. Dall’inizio degli anni sessanta l’horror italiano circola, si espande, rende difficile se non improduttivo mantenere il cinema separato da una più ampia dimensione mediale e di dialogo intertestuale (letteratura, fumetti, cineromanzi) e conservare distinzioni tra cultura alta e bassa. Esaurito il filone gotico, l’horror italiano non scomparirà, anzi maturerà per tutti gli anni settanta e fino alla metà degli ottanta, affermandosi come una delle cinematografie più originali, influenti ed estreme dell’horror moderno. Il volume di Simone Venturini – che inaugura nelle «Virgole» una serie dedicata al cinema italiano in collaborazione con il Centro sperimentale di cinematografia-Cineteca nazionale – propone uno studio d’insieme sull’orrore nel cinema italiano, dal periodo del muto al «gotico all’italiana», fino ai nuovi orrori post-’68. L’ampio saggio introduttivo è seguito dall’analisi di sette film (Rapsodia satanica, 1917; Malombra, 1942; I vampiri, 1957; Contronatura, 1969; Ecologia del delitto – Reazione a catena, 1971-72; Suspiria, 1977; Zombi 2, 1979).