Horizons of Difference: Engaging with Others

در جدیدترین کتاب فرد دالمایر، افق‌های تفاوت: تعامل با دیگران، او استدلال می‌کند که گفتگوی بین تعهدات مذهبی و سکولار، بین ایمان و عقل، در زمان ما اهمیت ویژه ای دارد زیرا هم ایمان و هم عقل می توانند انواع خطرناک و مخرب افراط گرایی، تعصب یا بت پرستی را ایجاد کنند. دلمایر در این ترکیب میان رشته‌ای و میان فرهنگی فلسفه، اندیشه دینی و نظریه سیاسی، دوگانگی «برخورد فرهنگ‌ها» را نمی‌پذیرد و واقعیت تنش‌های فرهنگی را انکار می‌کند. درعوض، از دیدگاه هرمنوتیک فلسفی، او تفاوت فرهنگی را به عنوان شرط و فرصت ضروری برای گفتگو و یادگیری متقابل میان فرهنگی می پذیرد.

در قسمت اول، «رابطه و تفاوت»، دلمایر ظهور وفاداری ها و دلبستگی های متنوع را در زمینه های اجتماعی و فرهنگی مختلف بررسی می کند. فرض این نیست که تعهدات مختلف لزوماً هماهنگ یا "طبیعی" سازگار هستند، بلکه این فرض این است که آنها دقیقاً به دلیل تفاوت و تضاد بالقوه آنها با هم حفظ می شوند. بخش دوم، «تعامل از طریق گفتگو و تعامل»، به ابزار اصلی میانجیگری بین گزینه‌های جدایی رادیکال و همسانی رادیکال می‌پردازد: ابزار گفتگو و تفسیر هرمنوتیکی درک. از این نظر، تأکید بر فیلسوفان برجسته گفتگو مانند گادامر، برنهارد والدنفلز و مرلوپونتی معطوف می‌شود.

در دنیایی که مطلق‌شدن نفس، خودخواهی خودخواهانه را تشویق می‌کند. که می تواند به جنگ افروزی تهاجمی منجر شود، افق تفاوت نشان می دهد که چگونه می توان از مقوله های «تفاوت» و «رابطه» برای ایجاد یک دموکراسی واقعی و صلح آمیز استفاده کرد. گفتگو و تعامل به جای خودمختاری رادیکال و نخبه گرایی.

In Fred Dallmayr's newest book, Horizons of Difference: Engaging with Others, he argues that the dialogue between religious and secular commitments, between faith and reason, is particularly important in our time because both faith and reason can give rise to dangerous and destructive types of extremism, fanaticism, or idolatry. In this interdisciplinary and cross-cultural synthesis of philosophy, religious thought, and political theory, Dallmayr neither accepts the “clash of cultures” dichotomy nor denies the reality of cultural tensions. Instead, operating from the standpoint of philosophical hermeneutics, he embraces cultural difference as a necessary condition and opportunity for mutual cross-cultural dialogue and learning.

In part 1, “Relationality and Difference,” Dallmayr explores the emergence of diverse loyalties and attachments in different social and cultural contexts. The assumption is not that different commitments are necessarily synchronized or “naturally” compatible but rather that they are held together precisely by their difference and potential antagonism. Part 2, “Engagement through Dialogue and Interaction,” dwells on the major means of mediating between the alternatives of radical separation and radical sameness: the means of dialogue and hermeneutical interpretation of understanding. In this respect, the emphasis shifts to leading philosophers of dialogue such as Gadamer, Bernhard Waldenfels, and Merleau-Ponty.

In a world where the absolutizing of the ego encourages selfish egotism that can lead to aggressive war-mongering, Horizons of Difference shows how the categories of “difference” and “relationality” can be used to build a genuine and peaceful democracy based on dialogue and interaction instead of radical autonomy and elitism.