Horace: Odes and Epodes

شعر هوراس (متولد 65 پ. در اینجا یک نسخه جدید کتابخانه کلاسیک Loeb از قصیده ها و اپودها شاعر بزرگ رومی، ترجمه ای روان رو به متن لاتین است.

هوراس به این افتخار می کرد که اولین رومی بود که مجموعه ای از غزل سرایی کرد. او برای الگوهایی به غزل یونانی، به ویژه به اشعار آلکیوس، سافو، و پیندار روی آورد. اما اشعار او در زمینه رومی است. چهار کتاب قصیده او طیف وسیعی از حالات و موضوعات را در بر می گیرد. برخی از آنها اشعار عمومی هستند که از ارزش های سنتی شجاعت، وفاداری و تقوا حمایت می کنند. و سرودهایی برای خدایان وجود دارد. اما بیشتر قصیده ها در مضامین خصوصی هستند: سرزنش یا نصیحت دوستان. صحبت کردن در مورد عشق و موقعیت های عاشقانه، اغلب به صورت سرگرم کننده. هفده دوره هوراس که او آنها را iambi نامید نیز نوآوری برای ادبیات رومی بود. مانند قصیده‌هایی که از یک مدل یونانی الهام گرفته شده‌اند: اشعار آیامبیک قرن هفتم آرکیلوکوس. عشق و دغدغه‌های سیاسی موضوعات مکرر هستند. در اینجا لحن عموماً لحن لمپن های طنز است. کوئنتیلیان درباره هوراس می گوید: «در زبانش او پیروزمندانه ماجراجو است. این ترجمه جدید بیانگر صداهای متفاوت اوست.

The poetry of Horace (born 65 BCE) is richly varied, its focus moving between public and private concerns, urban and rural settings, Stoic and Epicurean thought. Here is a new Loeb Classical Library edition of the great Roman poet's Odes and Epodes, a fluid translation facing the Latin text.

Horace took pride in being the first Roman to write a body of lyric poetry. For models he turned to Greek lyric, especially to the poetry of Alcaeus, Sappho, and Pindar; but his poems are set in a Roman context. His four books of odes cover a wide range of moods and topics. Some are public poems, upholding the traditional values of courage, loyalty, and piety; and there are hymns to the gods. But most of the odes are on private themes: chiding or advising friends; speaking about love and amorous situations, often amusingly. Horace's seventeen epodes, which he called iambi, were also an innovation for Roman literature. Like the odes they were inspired by a Greek model: the seventh-century iambic poetry of Archilochus. Love and political concerns are frequent themes; here the tone is generally that of satirical lampoons. "In his language he is triumphantly adventurous," Quintilian said of Horace; this new translation reflects his different voices.