Hope without Optimism

در آخرین کتاب خود، تری ایگلتون، یکی از مشهورترین عقلای عصر ما، فضیلت هایی را که کمتر مورد توجه قرار گرفته اند، می داند. مراقبه قانع‌کننده او درباره امید با رد قاطعانه نقش خوش‌بینی در مسیر زندگی آغاز می‌شود. مانند خویشاوند نزدیکش، بدبینی، بیشتر یک سیستم عقلانی کردن است تا یک لنز قابل اعتماد به واقعیت، که منعکس کننده خلق و خوی فرد به جای تشخیص واقعی است. ایگلتون سپس به امید روی می آورد و معنای این کلمه آشنا اما دست نیافتنی را بررسی می کند: آیا این یک احساس است؟ چه فرقی با میل دارد؟ آیا آینده را فتیش می کند؟ سرانجام، ایگلتون مفهوم جدیدی از امید غم انگیز را مطرح می کند، که در آن این فضیلت قدیمی نشان دهنده قدرتی است که حتی پس از مواجهه با فقدان ویرانگر باقی می ماند.

در یک بحث گسترده که شامل لیر شکسپیر، کی یرکگور در مورد ناامیدی، آکویناس، ویتگنشتاین، سنت آگوستین، کانت، نظریه تاریخ والتر بنیامین و توجه طولانی به فیلسوف برجسته امید، ارنست بلوخ، ایگلتون تسلط استادانه و بسیار خلاقانه خود را در ادبیات و فلسفه به نمایش می گذارد. ، الهیات و نظریه سیاسی. امید بدون خوش بینی سرشار از هوش و ذکاوت مرسوم این نویسنده است که شهرتش نه تنها به ایده های راهگشای او بلکه به توانایی او در درگیر کردن خواننده در مسائل فوری است. زندگی.

سخنرانی های صفحه باربور

In his latest book, Terry Eagleton, one of the most celebrated intellects of our time, considers the least regarded of the virtues. His compelling meditation on hope begins with a firm rejection of the role of optimism in life’s course. Like its close relative, pessimism, it is more a system of rationalization than a reliable lens on reality, reflecting the cast of one’s temperament in place of true discernment. Eagleton turns then to hope, probing the meaning of this familiar but elusive word: Is it an emotion? How does it differ from desire? Does it fetishize the future? Finally, Eagleton broaches a new concept of tragic hope, in which this old virtue represents a strength that remains even after devastating loss has been confronted.

In a wide-ranging discussion that encompasses Shakespeare’s Lear, Kierkegaard on despair, Aquinas, Wittgenstein, St. Augustine, Kant, Walter Benjamin’s theory of history, and a long consideration of the prominent philosopher of hope, Ernst Bloch, Eagleton displays his masterful and highly creative fluency in literature, philosophy, theology, and political theory. Hope without Optimism is full of the customary wit and lucidity of this writer whose reputation rests not only on his pathbreaking ideas but on his ability to engage the reader in the urgent issues of life.

Page-Barbour Lectures