Home : how habitat made us human

همانطور که ضرب المثل می گوید، خانه جایی است که قلب است. این ممکن است خود توضیحی به نظر برسد، اما هیچ یک از پسرعموهای نزدیک ما چیزی شبیه خانه ندارند. چه در یک ایگلو زندگی کنیم و چه در کاخ باکینگهام، این واقعیت که انسان‌های خردمند خانه‌ها را می‌سازند، یکی از بزرگترین معماهای تکامل ماست. در خانه، جان اس. آلن، عصب-انسانتروپولوژیست، شواهدی را از انسان شناسی تکاملی، علوم اعصاب، مطالعه احساسات و جامعه شناسی مدرن ارائه می کند تا استدلال کند که خانه یکی از مهم ترین محصولات شناختی، تکنولوژیکی و فرهنگی است. تکامل گونه ما تمدن‌های بشری توانسته‌اند به دوره‌هایی از پیشرفت‌های فرهنگی و خلاقانه انفجاری که نشانه‌ی بارز گونه‌ی ما است دست یابند، به این دلیل است که ما خانه‌هایی نسبتاً ایمن در برابر هر وحشتی که در بیرون وجود دارد، داریم.

روایت‌های تکامل انسان غالب است. با ظهور زبان، اهمیت شکار و آشپزی، کنترل آتش، مرکزیت همکاری، و دوره های زمانی طولانی که کودکان به رشد نیاز دارند. در خانه، آلن استدلال می‌کند که خانه به عنوان پیوندی برای این فعالیت‌ها و پیشرفت‌ها عمل می‌کند، و پایگاهی پایدار و امن را فراهم می‌کند که از آنجا می‌توان هجوم‌ها به ناشناخته‌ها - اعم از ذهنی و فیزیکی - را راه‌اندازی کرد. اما قدرت خانه فقط در کارهایی نیست که تا زمانی که آن را داریم انجام می‌دهیم، بلکه در آن چیزی است که وقتی آن را نداریم، اشتباه می‌کند. به گفته آلن، خانه‌های ناامن باعث افسردگی در بزرگسالان و مشکلات سلامتی در همه سنین می‌شود، و بی‌خانمانی بیش از یک فاجعه اقتصادی است: این یک فاجعه رشدی و روانی است.

خانه نور جدیدی را بر لذت‌های عمیقی که دریافت می‌کنیم می‌تاباند. از خانه های ما، ریشه آنها را هم در تکامل و هم هویت ما به عنوان انسان. خانه فقط جایی نیست که قلب باشد، بلکه ذهن نیز هست. جای تعجب نیست که وقتی رفته ایم آن را از دست می دهیم.

As the adage goes, home is where the heart is. This may seem self-explanatory, but none of our close primate cousins have anything like homes. Whether we live in an igloo or in Buckingham Palace, the fact that Homo sapiens create homes is one of the greatest puzzles of our evolution. In Home, neuroanthropologist John S. Allen marshals evidence from evolutionary anthropology, neuroscience, the study of emotion, and modern sociology to argue that the home is one of the most important cognitive, technological, and cultural products of our species' evolution. It is because we have homes—relatively secure against whatever horrors lurk outside—that human civilizations have been able to achieve the periods of explosive cultural and creative progress that are our species' hallmark.

Narratives of human evolution are dominated by the emergence of language, the importance of hunting and cooking, the control of fire, the centrality of cooperation, and the increasingly long time periods children need to develop. In Home, Allen argues that the home served as a nexus for these activities and developments, providing a stable and safe base from which forays into the unknown—both mental and physical—could be launched. But the power of the home is not just in what we accomplish while we have it, but in what goes wrong when we do not. According to Allen, insecure homes foster depression in adults and health problems in all ages, and homelessness is more than an economic tragedy: it is a developmental and psychological disaster.

Home sheds new light on the deep pleasures we receive from our homes, rooting them in both our evolution and our identity as humans. Home is not simply where the heart is, but the mind too. No wonder we miss it so when we are gone.