History and GIS: Epistemologies, Considerations and Reflections

سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS) - چه به‌عنوان GIS «استاندارد» یا به‌عنوان GIS تاریخی (HGIS) - در برخی از زیرشاخه‌های تاریخی، مانند تاریخ اقتصادی و اجتماعی یا جغرافیای تاریخی، بسیار محبوب شده‌اند.
تاریخ «جریان اصلی»، با این حال، به نظر می رسد که تحت تأثیر این روند قرار نگرفته است. به طور کلی تر: چرا برنامه های کامپیوتری به طور کلی نتوانسته اند پیشرفت زیادی در بخش های تاریخ داشته باشند، علیرغم اینکه اولین گام ها در چهل سال پیش برداشته شده است؟

با توجه به چرخش فضایی در علوم انسانی و بسیاری از مورخان که با مسائل مکانی و جغرافیایی سروکار دارند، می توان تصور کرد که GIS با آغوش باز مورد استقبال قرار می گیرد. با این حال به نظر می رسد هیچ پیش بینی کلی توسط مورخان در مورد استفاده از GIS به عنوان یک ابزار تحقیق وجود ندارد. همانطور که گفته شد، HGIS عمدتاً در بین جغرافیدانان تاریخی و مورخان اجتماعی و اقتصادی محبوب است. به نظر می‌رسد که رشته‌های اخیر برای استفاده از چنین نرم‌افزاری از طریق روش‌شناسی کمی گسترده‌ای که این رشته‌ها به‌طور سنتی استفاده می‌کنند، مقدر شده‌اند. سایر زیرشاخه‌های تاریخی، مانند تاریخ باستان، نیز برای این فناوری نوظهور بسیار باز هستند، زیرا کمبود منابع مکتوب در این زمینه را می‌توان با استنباط‌های به دست آمده از یک HGIS که برای مثال داده‌های باستان‌شناسی در آن ذخیره شده است، کاهش داد. با این حال، در بیشتر تاریخ مدرن، استفاده از GIS به ندرت دیده می شود. به نظر می رسد منافع فکری که یک GIS ممکن است به ارمغان بیاورد برای محققان این زیررشته (و دیگران) آشکار نیست.

این کتاب می خواهد این بحث را بررسی و بحث کند. چرا جامعه تاریخ نگاران بیشتر از GIS استقبال نمی کنند؟ در حالی که نمی‌توان انکار کرد که روش‌های مرتبط با یک GIS از پارادایم‌های جغرافیایی پیروی می‌کنند تا از نمونه‌های تاریخی، پتانسیل GIS به عنوان یک «کاربرد قاتل» برای مطالعات تاریخی دیجیتال باید آشکار باشد.

این کتاب نویسندگانی از جغرافیا و تاریخ را گرد هم می آورد تا در مورد ارزش GIS برای تحقیقات تاریخی بحث کنند. با این حال، تمرکز بر روی \"چگونه\" نیست، بلکه روی \"چرا\" GIS در تاریخ خواهد بود.

Geographical Information Systems (GIS) – either as “standard” GIS or custom made Historical GIS (HGIS) – have become quite popular in some historical sub-disciplines, such as Economic and Social History or Historical Geography.
“Mainstream” history, however, seems to be rather unaffected by this trend. More generally speaking: Why is it that computer applications in general have failed to make much headway in history departments, despite the first steps being undertaken a good forty years ago?

With the “spatial turn” in full swing in the humanities, and many historians dealing with spatial and geographical questions, one would think GIS would be welcomed with open arms. Yet there seems to be no general anticipation by historians of employing GIS as a research tool. As mentioned, HGIS are popular chiefly among Historical Geographers and Social and Economic Historians. The latter disciplines seem to be predestined to use such software through the widespread quantitative methodology these disciplines have employed traditionally. Other historical sub-disciplines, such as Ancient History, are also very open to this emerging technology since the scarcity of written sources in this field can be mitigated by inferences made from an HGIS that has archaeological data stored in it, for example. In most of Modern History, however, the use of GIS is rarely seen. The intellectual benefit that a GIS may bring about seems not be apparent to scholars from this sub-discipline (and others).

This book wants to investigate and discuss this controversy. Why does the wider historian community not embrace GIS more readily? While one cannot deny that the methodologies linked with a GIS follow geographical paradigms rather than historical ones, the potential of GIS as a 'killer application' for digital historical scholarship should be obvious.

This book brings together authors from Geography and History to discuss the value of GIS for historical research. The focus, however, will not be on the "how", but on the "why" of GIS in history.