Here I Am!

مامانم می‌گوید گاهی پناهندگان برای روزها و روزها چیزی نمی‌خورند. گاهی اوقات هفته ها و ماه ها بنابراین من واقعا خوش شانس هستم. من فکر می کنم او اغراق می کند. اما من فکر می کنم او در مورد شانس درست می گوید. یا شاید هم نه.

گاهی اوقات فراموش می کنم که MyMum مرده است. اما این احتمالا بهتر از به خاطر سپردن است.

وقتی مادر فرانکی می میرد، او البته به معلمش می گوید. اما به نظر می رسد که او نمی تواند کسی را در مدرسه خود در جنوب انگلستان وادار کند که به او گوش دهد. بنابراین کودک شش ساله نقشه ای می اندیشد: به فرانسه برود، یک پاسگاه پلیس پیدا کند و از افسران بخواهد به پدرش زنگ بزنند. بنابراین، منظره‌ای از دریا، هشتمین رمان پائولین هولدستاک نامزد دریافت جایزه گیلر را باز می‌کند که به نوبت توسط فرانکی روایت می‌شود - کسی که پنیر، اعداد، دریا را وقتی صورتی است و «آرام مثل شمردن» و تنها بودن را وقتی احساس بدی دوست دارد، دوست دارد. و گروهی از شخصیت‌ها که شامل گران نگران او، معلم سنگدل و پدر نه چندان قابل اعتماد او می‌شود. در تابستان آنیچکا، سگ فضایی شوروی، اینجا من هستم! هست یک...

MyMum said sometimes refugees don't eat anything for days and days. Sometimes weeks and months so I am really lucky. I think she exaggerates. But I think she is right about the lucky bit. Or maybe not.

Sometimes I forget that MyMum is dead. But that is probably better than remembering.

When Frankie's mother dies, he tells his teacher, of course. But he can't seem to get anyone at his school in southern England to listen to him. So the six-year-old comes up with a plan: go to France, find a police station, and ask the officers to ring his father. Thus a stowaway's view of the sea opens Giller-nominated Pauline Holdstock's eighth novel, narrated in turns by Frankie—who likes cheese, numbers, the sea when it's pink and "smooth like counting," and being alone when he feels bad—and a cast of characters that includes his worried Gran, his callous teacher, and his not-so-reliable father. Set in the summer of Annichka the Soviet space dog, Here I Am! is a...