Hell's gates: the terrible journey of Alexander Pearce, Van Dieman's land cannibal

«زیبایی باشکوه سرزمین ون دیمن و همچنین تمایل آن به پرورش خشونت وحشتناک به طور مؤثر در این روایت از محکوم بدنام الکساندر پیرس به تصویر کشیده شده است.» Sydney Morning Herald

برای محکومان منتقل شده سرزمین ون دیمن از سرزمین مادری خود یک شهرک مجازات ترسناک و مخوف در انتهای زمین بود. بدترین زندانیان به جزیره سارا منزوی فرستاده شدند و از طریق کانالی خائنانه که محکومان آن را "دروازه های جهنم" نامیدند، به آنها دسترسی پیدا کردند، که اشاره ای به دروازه های جهنم در دوزخ دانته است: "همه امید را رها کنید، ای کسانی که وارد اینجا می شوید".

در سال 1822، هشت محکوم در تلاشی سرنوشت ساز برای آزادی فرار کردند. این گروه از فراریان با غذا یا تجهیزات کم، در مکانی که این مهاجران اطلاعات کمی درباره آن داشتند، با دشمنی بی رحم - سرزمینی نابخشوده و متخاصم - که منجر به گرسنگی و در نهایت آدم خواری شد، نبرد کردند.

در دروازه های جهنم< /i>،پل کالینز روایتی کاملاً جذاب از سختی‌های فیزیکی و رفتار بیمارگونه ارائه کرده است.

'The majestic beauty of Van Diemen's Land as well as its tendency to foster grotesque violence is effectively captured in this narrative of notorious convict Alexander Pearce.' Sydney Morning Herald

For the convicts transported from their homeland, Van Diemen's Land was a feared and dreaded penal settlement at the end of the earth. The worst prisoners were sent to the isolated Sarah Island, accessed through a treacherous channel that the convicts named 'Hell's Gates', a reference to the gates of hell in Dante's Inferno: 'Abandon all hope, ye who enter here'.

In 1822, eight convicts escaped in a fateful bid for freedom. This band of escapees with little food or equipment, in a place these immigrants knew little about, battled a merciless enemy - an unforgiving, hostile land - that led to starvation and, ultimately, cannibalism.

In Hell's Gates,Paul Collins has fashioned an utterly riveting narrative of physical hardship and pathological behaviour.