Heinrich von Kleist: Studien zu Werk und Wirkung

مشارکت‌های این جلد به سمپوزیوم بین‌المللی درباره کار هاینریش فون کلایست برمی‌گردد که در اولدنبورگ در نوامبر 1986 به مناسبت 175مین سالگرد مرگ او برگزار شد. بین رشته‌ای محور هر سه سمپوزیوم بین‌المللی بود که در سال بزرگداشت 1986 برگزار شد. در برلین، نشست آلمان‌شناسی با تاریخ‌نگاری و فقه (مقاله‌ها در سالنامه کلیست 1988 آمده است)، در رم بین علوم و هنر (گلچینی توسط پائولو کیارینی در حال آماده‌سازی است) و در اولدنبورگ. در این کنفرانس، گردهمایی جهت گیری های مختلف پژوهشی روشمند به ویژه هدف قرار گرفت. در سال‌های اخیر، تحقیقات کلایست به‌ویژه انگیزه‌های مهمی از رویکردهای تحقیقاتی ساختاری، روانکاوی و پساساختاری جدیدتر، با درجات مختلف موفقیت دریافت کرده است. آنها در سمپوزیوم اولدنبورگ و همچنین جهت‌های پژوهشی هرمنوتیکی و ادبی-تاریخی کلاسیک حضور داشتند. در میان چیزهای دیگر، چندین همکار از جمهوری دموکراتیک آلمان درگیر بودند. در حالی که در زندگی آکادمیک روزمره، رقابت بین چنین جهت‌های روش‌شناختی متفاوتی اغلب به صورت نزاع‌های شدید انجام می‌شود، یک گفتگوی بین روشی در اولدنبورگ موفقیت‌آمیز بود و موفق بود. این بحث با رضایت و فراموشی روش‌شناختی مانع نشد و با ادعاهای روش‌شناختی برای نمایندگی انحصاری مانع نشد. متأسفانه، دومی اغلب نتایج تلاش‌های مطالعات ادبی را مختل کرده است، گاهاً آثار کلایست به یک میدان آموزشی تقریباً خودسرانه قابل تعویض برای نبردهای روش‌های جدیدتر تبدیل شده است. از سوی دیگر، در اولدنبورگ، صرف نظر از تفاوت‌های روش‌شناختی و نظری، تمرکز بر تلاش‌های مشترک برای توسعه کار کلایست بود.

Die Beiträge dieses Bandes gehen zurück auf ein internationales Symposium zum Werk Heinrich von Kleists, das anläßlich seines 175. Todestages im No­ vember 1986 in Oldenburg stattfand. Interdisziplinarität stand im Zentrum al­ ler drei internationalen Symposien, die im Gedenkjahr 1986 veranstaltet wur­ den. In Berlin wurde vor allem die Begegnung der Germanistik mit der Histo­ riographie und der Rechtswissenschaft gesucht (die Beiträge werden im Kleist - Jahrbuch 1988 erscheinen), in Rom die zwischen den Wissenschaften und den Künsten (ein Sammelband wird von Paolo Chiarini vorbereitet), und auf der Oldenburger Tagung wurde insbesondere die Begegnung verschiedenartiger methodischer Forschungsrichtungen angestrebt. Gerade die Kleist-Forschung hat in den letzten Jahren -mit unterschiedlichem Erfolg -doch wichtige Im­ pulse durch jüngere strukturalistische, psychoanalytische und poststrukturalisti­ sche Forschungsansätze erhalten. Sie waren auf dem Oldenburger Symposium ebenso vertreten wie klassisch hermeneutische und literarhistorische For­ schungsrichtungen; unter anderem waren auch mehrere Kollegen aus der DDR beteiligt. Während im akademischen Alltag die Konkurrenz so unter­ schiedlicher methodischer Richtungen sonst nur zu oft in vehementen Fehden ausgefochten wird, glückte und gelang in Oldenburg ein inter-methodischer Dialog. Die Diskussion war nicht verstellt von methodischer Selbstgefälligkeit und -vergessenheit und sie wurde nicht gehemmt durch methodologische Al­ leinvertretungsansprüche. Letzteres hat den Ertrag literaturwissenschaftlicher Bemühungen leider oft beeinträchtigt, gelegentlich ist Kleists Werk fast zu ei­ nem beliebig austauschbaren Trainingsfeld neuerer Methodengefechte ge­ macht worden. Demgegenüber stand in Oldenburg, ungeachtet der gegebenen methodischen und theoretischen Differenzen, das gemeinsame Bemühen um Kleists Werk im Zentrum.