Hedwig Conrad-Martius’ Ontological Phenomenology

این کتاب مقدمه ای بر فلسفه متافیزیکی طبیعت ارائه شده توسط هدویگ کنراد-مارتیوس (1888-1966) ارائه می کند. با ارائه دیدگاهی منحصر به فرد در مورد مسائل محوری در زیست شناسی و فیزیک نظری مدرن و معاصر، برای هر کسی که تاریخ جنبش پدیدارشناسی و همچنین کیهان شناسی دینی را مطالعه می کند، جالب خواهد بود.

مبنای فلسفی این کیهان‌شناسی «واقع‌شناسی» کنراد-مارتیوس است - یک روایت پدیدارشناسانه از جوهر واقعیت. موضع او بر احیای مضامین متافیزیکی باستانی در قالب‌های دگرگون‌شده جدید، به‌ویژه توانمندی و استنتالشی متمرکز است.

وضعیت طبیعت، به‌عنوان خود‌فعال‌سازی جوهره‌های تشکیل‌دهنده جهان، کنراد-مارتیوس را در کانون بحث‌های فلسفی-الهیاتی قرار می‌دهد. دستور هرمنوتیک اسطوره زدایی و همچنین ماهیت تکامل. اصرار او بر قوای خود گرداننده و تکامل‌یافته طبیعت و تئوری قوی آفرینش از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

This book presents an introduction to the metaphysical philosophy of nature put forward by Hedwig Conrad-Martius (1888-1966). Providing a unique perspective on central issues in modern and contemporary theoretical biology and physics, it will be of interest to anyone studying the history of the phenomenological movement as well as religious cosmology.

The philosophical basis for this cosmology is Conrad-Martius’ “realontology”—a phenomenological account of the essence of reality. His position centers on the revival of ancient metaphysical themes in new transformed guises, especially potentiality and entelechy.

Nature’s status, as a self-actuation of world-constituting essence-entelechies, places Conrad-Martius at the heart of philosophical-theological discussions of e.g. the hermeneutical mandate of demythologization as well as the nature of evolution. Of special interest is his insistence on both nature’s self-actuating and evolving powers and a robust theory of creation.