Hear Where We Are: Sound, Ecology, and Sense of Place

در طول تاریخ، شنوایی و ادراک صدا معمولاً در چارچوب چگونگی انتقال اطلاعات توسط صدا و تأثیر آن اطلاعات بر شنونده تنظیم شده است. \"Hear Where We Are\" این فرض را برعکس می کند و بررسی می کند که چگونه انسان ها و سایر حیوانات شنوا از صدا برای برقراری روابط صوتی با محیط اطراف خود استفاده می کنند.

این وارونگی ساده طیف وسیعی از احتمالات را نشان می‌دهد که به وسیله آن می‌توانیم نحوه استفاده، تولید و درک صدا توسط حیوانات را دوباره ارزیابی کنیم. تفاوت های ظریف در صداها به سیگنال های اغوا کننده یا تعیین مرز تبدیل می شود. سکوت تبدیل به میدانی می شود که در امکانات شنیداری رسیده است. روابط شکارچی/شکار با فریب صوتی آمیخته می شود و صداهایی که به عنوان نشانه های سرزمینی در نظر گرفته شده اند به بافت جوامع صوتی تعاونی تبدیل می شوند. این وارونگی همچنین زمینه درک صدا را به یک چشم انداز بزرگتر گسترش می دهد که بر روی سازگاری بیولوژیکی در زیستگاه های صوتی متمرکز است. در اینجا، الگوهای سریع پرواز هماهنگ شده پرندگان دسته جمعی و مانور شدید ماهی های مدرسه ای به یک درگیری صوتی تبدیل می شود. به همین ترتیب، زمانی که جیرجیرک‌های در حال حرکت غروب‌های تابستانی خود را با هم هماهنگ می‌کنند، بیشتر به نظارت «جامعه کریکت» بر مرزهای جمعی آن‌ها مربوط می‌شود تا اینکه جیرجیرک‌های فردی قلمرو «شخصی» یا تناسب اندام را ایجاد کنند.

در "شنوید کجا هستیم" نویسنده به طور مداوم بسیاری از ارتدکس‌های آکوستیک زیستی را به چالش می‌کشد، و کل تحقیق را در مورد ادراک صدا و ارتباطات دوباره چارچوب می‌دهد. با فراتر رفتن از مفروضات رایج ما، بسیاری از اسرار رفتار آکوستیک آشکار می‌شوند و چشم‌اندازی تازه و بارور از تجربه و انطباق آکوستیک را به نمایش می‌گذارند.

Throughout history, hearing and sound perception have been typically framed in the context of how sound conveys information and how that information influences the listener. "Hear Where We Are" inverts this premise and examines how humans and other hearing animals use sound to establish acoustical relationships with their surroundings.

This simple inversion reveals a panoply of possibilities by which we can re-evaluate how hearing animals use, produce, and perceive sound. Nuance in vocalizations become signals of enticement or boundary setting; silence becomes a field ripe in auditory possibilities; predator/prey relationships are infused with acoustic deception, and sounds that have been considered territorial cues become the fabric of cooperative acoustical communities. This inversion also expands the context of sound perception into a larger perspective that centers on biological adaptation within acoustic habitats. Here, the rapid synchronized flight patterns of flocking birds and the tight maneuvering of schooling fish becomes an acoustic engagement. Likewise, when stridulating crickets synchronize their summer evening chirrups, it has more to do with the ‘cricket community’ monitoring their collective boundaries rather than individual crickets establishing ‘personal’ territory or breeding fitness.

In "Hear Where We Are" the author continuously challenges many of the bio-acoustic orthodoxies, reframing the entire inquiry into sound perception and communication. By moving beyond our common assumptions, many of the mysteries of acoustical behavior become revealed, exposing a fresh and fertile panorama of acoustical experience and adaptation.