Hausbankbeziehung und optimale Finanzkontrakte: Unvollständige Finanzierungsverträge, Selbstbindung und Unternehmenskontrolle

برای عملکرد بازار مالی شرکت‌ها، این مهم است که چه حقوق مالکیتی را که سرمایه‌گذار می‌تواند به‌طور پس از آن مطالبه کند. محدودیت صریح قراردادی حقوق کنترل و تملک، تمایل به تأمین مالی و همچنین کاهش ضمنی حقوق مالکیت را کاهش می‌دهد که مستقیماً در قرارداد قابل مشاهده نیست. نقض پس از آن حقوق مالکیت در مرکز نظریه قراردادهای ناقص است که این کار بر اساس آن استوار است. این کار بررسی می کند که چگونه ابزارهای خودتعهد بر حقوق مالکیت واقعی سرمایه داران و کارآفرینان تأثیر می گذارد. نتایج نشان می‌دهد که تمایل بانک‌ها برای تغییر ساختار شرکت‌ها و در اختیار گرفتن کنترل‌های شرکتی، به طور قابل‌توجهی به افزایش ظرفیت تامین مالی قراردادهای وام ناقص و مشارکت کمک می‌کند.

Für die Funktionsfähigkeit des Marktes für Unternehmensfinanzierung ist es von entscheidender Bedeutung, welche Eigentumsrechte der Finanzier ex post geltend machen kann. Eine explizite vertragliche Einschränkung der Kontroll- und Aneignungsrechte mindert die Finanzierungsbereitschaft ebenso, wie eine implizite, dem Vertrag nicht unmittelbar anzusehende Verwässerung der Eigentumsrechte. Die ex post Verletzung von Eigentumsrechten ist der Kern der Theorie unvollständiger Kontrakte, auf der auch diese Arbeit beruht. Im vorliegenden Werk wird untersucht, wie sich Selbstbindungsinstrumente auf die faktischen Eigentumsrechte von Finanzier und Unternehmer auswirken. Die Ergebnisse zeigen, dass die Bereitschaft von Banken zur Unternehmenssanierung und zur Übernahme von Unternehmenskontrollen wesentlich zur Erhöhung der Finanzierungskapazität von unvollständigen Kredit- und Beteiligungsverträgen beitragen.