Hate Speech: Linguistic Perspectives

سخنان مشوق تنفر به طور گسترده توسط رشته هایی مانند روانشناسی اجتماعی، جامعه شناسی، تاریخ، سیاست و حقوق مورد مطالعه قرار گرفته است. برخی از زمینه های مهم مطالعه منشأ سخنان نفرت در جوامع گذشته و مدرن در سراسر جهان بوده است. روشی که سخنان نفرت انگیز راه را برای جنبش های اجتماعی مضر هموار می کند. نیروی مخرب اجتماعی تبلیغات؛ و پاسخ های قانونی به سخنان نفرت انگیز. در بررسی ادبیات، یک نقطه ضعف عمده به چشم می خورد: سخنان مشوق تنفر، جنایتی که عمدتاً با استفاده بدخواهانه و مخرب زبان انجام می شود، مطالعه قابل توجهی در زمینه زبان شناسی ندارد. از نظر تاریخی، نظریه‌های عمل‌گرایانه تمایل دارند که زبان را به عنوان کنش مشارکتی مورد توجه قرار دهند که برای درک متقابل آموزنده و مؤدبانه طراحی شده است. در نتیجه این نگاه آرمانی به زبان، انواع گفتمان منفی مانند آزار و اذیت، افترا، سخنان تنفرآمیز و غیره به عنوان موضوعات مطالعه زبانی نادیده گرفته شده است. از آنجایی که آنها مخالف هنجارهای اجتماعی، اخلاقی و قانونی هستند، بسیاری از زبان شناسان به اشتباه آن اعمال ارتباط اشتباه را غیرعادی، غیرعادی یا انحرافی توصیف کرده اند، در حالی که در واقع در جوامع مدرن در سراسر جهان معمول و رایج هستند.



> این کتاب چالش‌هایی را که متخصصان حقوقی و زبان‌شناسان باید هنگام برخورد با سخنان مشوق عداوت و تنفر، به‌ویژه با ظهور فناوری‌های جدید و شبکه‌های اجتماعی، با آن مواجه شوند، تحلیل می‌کند و با هدف قرار دادن دانشی که زبان‌شناس می‌تواند ارائه دهد که آزار و اذیت را عملی می‌کند، دیدگاهی زبانی دارد.

Hate speech has been extensively studied by disciplines such as social psychology, sociology, history, politics and law. Some significant areas of study have been the origins of hate speech in past and modern societies around the world; the way hate speech paves the way for harmful social movements; the socially destructive force of propaganda; and the legal responses to hate speech. On reviewing the literature, one major weakness stands out: hate speech, a crime perpetrated primarily by malicious and damaging language use, has no significant study in the field of linguistics. Historically, pragmatic theories have tended to address language as cooperative action, geared to reciprocally informative polite understanding. As a result of this idealized view of language, negative types of discourse such as harassment, defamation, hate speech, etc. have been neglected as objects of linguistic study. Since they go against social, moral and legal norms, many linguists have wrongly depicted those acts of wrong communication as unusual, anomalous or deviant when they are, in fact, usual and common in modern societies all over the world.

The book analyses the challenges legal practitioners and linguists must meet when dealing with hate speech, especially with the advent of new technologies and social networks, and takes a linguistic perspective by targeting the knowledge the linguist can provide that makes harassment actionable.