دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Harmensz van Rijn Rembrandt
دانلود کتاب هارمنس ون راین رامبراند
مشخصات کتاب
Harmensz van Rijn Rembrandt
ویرایش:
نویسندگان: Rembrandt Harmenszoon van Rijn
سری:
ISBN (شابک) : 9781780424538, 1780424531
ناشر: Parkstone International
سال نشر: 2003
تعداد صفحات: 82
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 20 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 31,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب هارمنس ون راین رامبراند: بیوگرافی، آثار تصویری، رامبراند هارمنزون ون راین، -- 1606-1669 -- آثار تصویری، رامبراند هارمنزون ون راین، -- 1606-1669
در صورت تبدیل فایل کتاب Harmensz van Rijn Rembrandt به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب هارمنس ون راین رامبراند نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب هارمنس ون راین رامبراند
رامبراند در روحیه، شخصیت، زندگی، کار و روش نقاشی خود کاملاً مرموز است. آنچه ما می توانیم از ماهیت اصلی او خدایی کنیم از طریق نقاشی او و حوادث پیش پا افتاده یا غم انگیز زندگی ناگوار او حاصل می شود. تمایل او به زندگی متظاهر او را مجبور کرد که اعلام ورشکستگی کند. بدبختی‌های او کاملاً قابل توضیح نیستند و آثار او منعکس‌کننده مفاهیم آزاردهنده و انگیزه‌های متناقضی است که از اعماق وجودش بیرون می‌آیند، مانند نور و سایه عکس‌هایش. به‌رغم این، شاید هیچ چیز در تاریخ هنر به اندازه نقاشی‌های او که هر چند از عناصر متفاوت و مملو از دلالت‌های پیچیده تشکیل شده‌اند، برداشت عمیق‌تری از وحدت نمی‌دهد. آدمی احساس می کند که عقل او، آن ذهن نجیب، بزرگ، آزاد، جسور و ناآگاه از هر گونه بندگی، که او را به عالی ترین مراقبه ها و عالی ترین عیاشی ها سوق می دهد، که از همان منبع عواطف او سرچشمه می گیرد. از همین جا، عنصر تراژیکی که او بر روی هر چیزی که نقاشی می کرد، صرف نظر از موضوع، نقش می بست. در کار او نابرابری و همچنین امر متعالی وجود داشت، که ممکن است به عنوان پیامد اجتناب ناپذیر چنین وجود پر فراز و نشیب تلقی شود. به نظر می رسد که این شخصیت منحصر به فرد، عجیب، جذاب و تقریباً معمایی به کندی رشد می کند، یا حداقل به گسترش کامل خود می رسد. رامبراند در اوایل استعداد و بینشی بدیع از جهان نشان داد، همانطور که در حکاکی های جوانی و اولین خودنگاره های او در حدود سال 1630 مشهود است. اما در نقاشی، او بلافاصله روش مورد نیاز برای بیان چیزهای هنوز غیرقابل درک خود را پیدا نکرد. بگویم، آن روش متهورانه، گسترده و شخصی که در شاهکارهای دوران بلوغ و پیری او تحسین می کنیم. علیرغم ظرافت آن، در زمان او بی‌رحمانه تلقی می‌شد و مطمئناً به بیگانگی عمومی او کمک می‌کرد. با این حال، از زمان آغاز و موفقیت هایش، نور نقش عمده ای در تصور او از نقاشی داشت و او آن را ابزار اصلی تحقیقات خود در مورد محرمانه زندگی داخلی قرار داد. زمانی که فیلسوف در مدیتیشن یا خانواده مقدس را نقاشی کرد، که به طرز دلپذیری در صمیمیت متوسط آن غرق شده بود، یا مثلاً در فرشته رافائل که توبیاس را ترک می‌کند، قبلاً شعر قیافه‌شناسی انسان را برای او آشکار کرد. به زودی چیز دیگری خواست. دیده بان شب به یکباره نشان دهنده پایان شهرت اوست. او یک کنجکاوی جهانی داشت و زندگی می کرد، مراقبه می کرد، رویا می دید و نقاشی می کشید. او به ونیزی‌های بزرگ می‌اندیشید که سوژه‌هایشان را به عاریت می‌گرفتند و از آنها هنری از زندگی درونی احساسات عمیقشان می‌ساختند. با موضوعات اساطیری و مذهبی همان گونه برخورد می شد که او با پرتره هایش رفتار می کرد. با وجود همه چیزهایی که از واقعیت و حتی از کارهای دیگران گرفت، فوراً آن را به جوهر خودش تبدیل کرد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Rembrandt is completely mysterious in his spirit, his character, his life, his work and his method of painting. What we can divine of his essential nature comes through his painting and the trivial or tragic incidents of his unfortunate life; his penchant for ostentatious living forced him to declare bankruptcy. His misfortunes are not entirely explicable, and his oeuvre reflects disturbing notions and contradictory impulses emerging from the depths of his being, like the light and shade of his pictures. In spite of this, nothing perhaps in the history of art gives a more profound impression of unity than his paintings, composed though they are of such different elements, full of complex significations. One feels as if his intellect, that genial, great, free mind, bold and ignorant of all servitude and which led him to the loftiest meditations and the most sublime reveries, derived from the same source as his emotions. From this comes the tragic element he imprinted on everything he painted, irrespective of subject; there was inequality in his work as well as the sublime, which may be seen as the inevitable consequence of such a tumultuous existence. It seems as though this singular, strange, attractive and almost enigmatic personality was slow in developing, or at least in attaining its complete expansion. Rembrandt showed talent and an original vision of the world early, as evidenced in his youthful etchings and his first self-portraits of about 1630. In painting, however, he did not immediately find the method he needed to express the still incomprehensible things he had to say, that audacious, broad and personal method which we admire in the masterpieces of his maturity and old age. In spite of its subtlety, it was adjudged brutal in his day and certainly contributed to alienate his public. From the time of his beginnings and of his successes, however, lighting played a major part in his conception of painting and he made it the principal instrument of his investigations into the arcana of interior life. It already revealed to him the poetry of human physiognomy when he painted The Philosopher in Meditation or the Holy Family, so deliciously absorbed in its modest intimacy, or, for example, in The Angel Raphael leaving Tobias. Soon he asked for something more. The Night Watch marks at once the apotheosis of his reputation. He had a universal curiosity and he lived, meditated, dreamed and painted thrown back on himself. He thought of the great Venetians, borrowing their subjects and making of them an art out of the inner life of profound emotion. Mythological and religious subjects were treated as he treated his portraits. For all that he took from reality and even from the works of others, he transmuted it instantly into his own substance.
نظرات کاربران
کتاب های تصادفی
