Haiti and the United States: National Stereotypes and the Literary Imagination

مایکل داش استدلال می‌کند که ادبیات تخیلی صرفاً منعکس نمی‌شود، بلکه فعالانه بر رویدادهای تاریخی تأثیر می‌گذارد. او این را با بررسی دقیق روابط میان هائیتی و ایالات متحده از طریق ادبیات تخیلی هر دو کشور نشان می دهد. اسطوره سازی هائیتی توسط غرب، راهبردی است که برای توجیه طردگرایی یا سلطه به کار می رود، روندی که از قرن نوزدهم در اینجا دنبال می شود تا زمانی که در دهه 1960 با یک فضول فضولی ظاهر شد. در تلاش برای مقاومت در برابر این کلیشه‌ها، ادبیات هائیتی به یک مانور خرابکارانه تبدیل می‌شود که به هائیتی‌ها اجازه می‌دهد تا خود را «بازنویسی» کنند. ایالات متحده هائیتی را به عنوان سرزمین وحشی گری و رمز و راز، منبع شرارت و شرم "اختراع" کرد. داش با در هم تنیدن متن و بافت تاریخی، دوام این تصاویر را مورد بحث قرار می‌دهد که امروزه همچنان به شکل‌گیری سیاست‌های رسمی و نگرش‌های مردمی ادامه می‌دهند.

Imaginative literature, argues Michael Dash, does not merely reflect, but actively influences historical events. He demonstrates this by a close examination of the relations between Haiti and the United States through the imaginative literature of both countries. The West's mythification of Haiti is a strategy used to justify either ostracism or domination, a process traced here from the nineteenth-century until it emerges with a voyeuristic fierceness in the 1960s. In an effort to resist these stereotypes, Haitian literature becomes a subversive manoeuvre permitting Haitians to 'rewrite' themselves. The Unites States 'invented' Haiti as a land of savagery and mystery, a source of evil and shame. Weaving together text and historical context, Dash discusses the durability of these images, which continue to shape official policy and popular attitudes today.