Guru English: South Asian Religion in a Cosmopolitan Language

انگلیسی گورو مفهومی مجدد جسورانه از دامنه و معنای جهان وطنی است که زبان دینداری آسیای جنوبی را همانطور که در داخل و خارج از بافت اصلی خود شکوفا شده است بررسی می کند. دویست سال گذشته این کتاب مجموعه خاصی از واژگان مذهبی را از جنوب آسیا بررسی می کند که، آروامودان استدلال می کند، نوع متفاوتی از جهان وطنی را در استفاده جهانی راه اندازی می کند.

آراوامودان با استفاده از «انگلیسی گورو» به‌عنوان شعاری برای اصطلاح جهانی‌سازی که حول این ادیان رشد کرده است، انتشار و دگرگونی گفتمان‌های دینی جنوب آسیا را در حین جابجایی بین شرق و غرب دنبال می‌کند. از طریق استفاده از زبان انگلیسی این کتاب نشان می‌دهد که جهان‌گرایی فقط یک گفتمان سکولار غربی نیست که ناشی از افسون‌زدایی از دین است، بلکه چیزی است که می‌توان آن را نیز از دین جنوب آسیا تغییر داد، وقتی این مطالب با جنبش‌های اجتماعی و متون ادبی معاصر در گفتگو قرار گیرند. آروامودان به «اشکال مذهبی نئوکلاسیک، ناسیونالیسم، رمانتیسم، پست مدرنیسم و ​​هزاره گرایی هسته ای نگاه می کند و چهره هایی مانند سوامی ویوکاناندا، سری آروبیندو، مهاتما گاندی و دیپاک چوپرا را با رودیار کیپلینگ، جیمز جویس، رابرت اوپنهایمیر، رابرت اوپنهایمیر، گرد هم می آورد. .

انگلیسی گورو نویسندگان و مرشدها، متون ادبی و جنبش های مذهبی، و کاربردهای سیاسی دین را در کنار بیان ادبی معلمان دینی تحلیل می کند و نشان می دهد که ارتباطات متقابل جهان وطنی بین شبه قاره هند، امپراتوری بریتانیا، و عصر جدید آمریکا.

Guru English is a bold reconceptualization of the scope and meaning of cosmopolitanism, examining the language of South Asian religiosity as it has flourished both inside and outside of its original context for the past two hundred years. The book surveys a specific set of religious vocabularies from South Asia that, Aravamudan argues, launches a different kind of cosmopolitanism into global use.

Using "Guru English" as a tagline for the globalizing idiom that has grown up around these religions, Aravamudan traces the diffusion and transformation of South Asian religious discourses as they shuttled between East and West through English-language use. The book demonstrates that cosmopolitanism is not just a secular Western "discourse that results from a disenchantment with religion, but something that can also be refashioned from South Asian religion when these materials are put into dialogue with contemporary social move-ments and literary texts. Aravamudan looks at "religious forms of neoclassicism, nationalism, Romanticism, postmodernism, and nuclear millenarianism, bringing together figures such as Swami Vivekananda, Sri Aurobindo, Mahatma Gandhi, and Deepak Chopra with Rudyard Kipling, James Joyce, Robert Oppenheimer, and Salman Rushdie.

Guru English analyzes writers and gurus, literary texts and religious movements, and the political uses of religion alongside the literary expressions of religious teachers, showing the cosmopolitan interconnections between the Indian subcontinent, the British Empire, and the American New Age.