Guia d’usos lingüístics. Aspectes gramaticals

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: Cuenca M.J.,  Saldanya M.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 151 
زبان: Valencian 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 763 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 51,000

Institut Interuniversitari de Filologia Valenciana, 2002. - 151 p. در سال 1932 نهادهای فرهنگی و برجسته ترین شخصیت ها در دنیای ادبیات و علوم انسانی کشور والنسیا امضا کردند. به نام Normes de Castelló، اقتباس والنسیایی از کدنویسی املایی ساخته شده توسط Pompeu Fabra. با این توافق، پویاترین بخش های جامعه والنسیا متعهد جدی به عادی بودن و مدرنیته فرهنگی شهر ما شدند. از آن زمان، والنسیاها خوش شانس بوده اند که تعداد زیادی دستور زبان و فرهنگ نویس خوب داشته باشند، مانند کارلس سالوادور، مانوئل سانچیس گوارنر، جوزپ گینر، انریک والور، فرانچسک فرر پاستور و ژرما کولون، که مجموعه اعتقادی آن را شکل داده اند. خود، بر اساس کاربردهای واقعی والنسیا، اما به طور کامل با زبان کاتالان به عنوان یک کل ادغام شده است.
در سال 1978، دانشکده فیلولوژی دانشگاه والنسیا به اتفاق آرا گزارشی در مورد زبان کشور والنسیا تصویب کرد که در آن اعتبار چند مرکزیت همگرا به عنوان یک معیار تعیین‌کننده برای کار تکمیل کدگذاری که توسط دستور زبان‌ها و فرهنگ‌نویسان برجسته ما انجام می‌شود، تأیید شد. در همان سال، Institut de Filologia Valenciana (IFV) در قلب دانشگاه ما متولد شد، با هدف تبدیل شدن به مرکزی برای مطالعات فیلولوژیکی زبان والنسیا، همانطور که قبلاً در دهه 1930 با ایجاد پروژه پیشنهاد شده بود. سمینار فیلولوژی والنسیا، دانشگاه والنسیا.
در عین حال، مؤسسه با مطالعات، نسخه ها و ادای احترام متعدد به طرق مختلف در انتشار کار معلمان خود کمک کرده است. با آگاهی از لزوم ارائه ابزار راهنمایی به کاربران والنسیا و به شیوه ای بسیار خاص برای کسانی که با دنیای آموزش و رسانه ها مرتبط هستند، در مورد استاندارد، یعنی الگوی زبانی که باید استفاده کنیم. در شرایط رسمی، شورای عمومی IIFV در سال 1999 موافقت کرد که این راهنمای استفاده از زبان را تهیه کند. مسئله کنار هم قرار دادن دستور زبان یا فرهنگ لغت دیگری نبود، بلکه یک «راهنما» در مورد مسائل اساسی بود که به عنوان یک راهنما برای استفاده از گویندگان والنسیا عمل می کرد. به عنوان مبنای کار، ما نه تنها میراث دستوری و واژگانی استادان Sua را داشتیم، بلکه عملکرد نویسندگان و بخش‌های مختلف مدیریت دولتی و مشارکت آخرین تحقیقات انجام شده در دانشگاه‌های والنسیا را نیز داشتیم.

Institut Interuniversitari de Filologia Valenciana, 2002. - 151 p. El 1932 les entitats culturals i les personalitats més destacades del món de les lletres i les humanitats del País Valencià van signar les anomenades Normes de Castelló, adaptació valenciana de la codificació ortogràfica realitzada per Pompeu Fabra. Amb aquest acord, els sectors més dinàmics de la societat valenciana van fer una aposta decidida per la normalitat i la modernitat cultural del nostre poble. D’aleshores ençà, els valencians hem tingut la sort de disposar d’un bon nombre de gramàtics i lexicògrafs ben orientats, com Carles Salvador, Manuel Sanchis Guarner, Josep Giner, Enric Valor, Francesc Ferrer Pastor i Germà Colón, que han anat conformant un corpus doctrinal propi, basat en els usos genuïns valencians, però plenament inserit en el conjunt de la llengua catalana.
El 1978 la Facultat de Filologia de la Universitat de València va aprovar per unanimitat un Informe sobre la llengua del País Valencià, en què es reivindicava la vigència del policentrisme convergent com a criteri definidor de la tasca de complementació codificadora realitzada pels nostres principals gramàtics i lexicògrafs. El mateix any naixia al si de la nostra Universitat l’Institut de Filologia Valenciana (IFV), amb el propòsit de convertir-se en un centre d’estudis filològics del valencià, tal com ja s’havia plantejat als anys trenta amb el projecte de creació del Seminari de Filologia Valenciana, de la Universitat de València.
Paral·lelament, l’Institut ha contribuït de diverses maneres a la difusió de l’obra dels seus mestres, amb nombrosos estudis, edicions i homenatges. Conscients de la necessitat de dotar els usuaris del valencià, i de manera molt especial aquells que estan vinculats al món de l’ensenyament i dels mitjans de comunicació, d’una eina orientadora sobre l’estàndard, és a dir, sobre el model lingüístic que hauríem de fer servir públicament en situacions de formalitat, el Consell General de l’IIFV acordà, el 1999, l’elaboració de la present Guia d’usos lingüístics. No es tractava de confegir una gramàtica ni un diccionari més, sinó una «guia» sobre qüestions bàsiques que servís de pauta orientadora per a l’ús dels valencianoparlants. Com a base del treball disposàvem no sols del llegat gramatical i lexicogràfic dels mestres suara esmentats, sinó també de la praxi dels escriptors i de diversos sectors de l’administració pública i de l’aportació de les últimes investigacions realitzades al si de les universitats valencianes.