Griaule’s Legacy: Rethinking la parole claire in Dogon Studies

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: Apter Andrew.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 35 
زبان: Afrikaans-English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 386 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 52,000

Cahiers d’Études africaines, XLV (1), 177, 2005, pp. 95-129. تعداد کمی از آفریقایی ها، در واقع تعداد کمی از مردم شناسان، به اندازه مارسل گریول بحث برانگیز باقی می مانند. گریول که به عنوان قهرمان قوم نگاری آفریقایی فرانسوی، با خروجی شگرف و مکتب معتبر، مورد تحسین قرار گرفته و به عنوان ضدقهرمانی که همدردی با آفریقا بر اشکال عمیق تر خشونت استعماری پوشانده شده، تجسم بهترین و بدترین تاریخ انضباطی ما است. گریوله با یونیفورم هوانوردی خود سخنرانی می‌کرد، خبرچین‌هایش را بدرقه می‌کرد، از مرکز توجه پاریس استفاده می‌کرد، از عکس‌برداری هوایی، شروع به مأموریت‌ها، جمع‌آوری سالن‌ها و در نهایت تبدیل شدن به یکی از بزرگان دوگون، ترکیبی کنجکاو از ماجراجوی قرن نوزدهم و فرمانده استعماری قرن بیستم در آن واحد باقی ماند. یک کارگزار دولت فرانسه و یک مدافع لیبرال از پیچیدگی فرهنگی آفریقا. از طریق نقد گسترده لتنز (1971)، مقالات سیگنالی از جامین (1982b) و کلیفورد (1988)، و حمله هونتونجی به لزوفی قوم گرایی (1983)، گریول به یک هدف مورد علاقه تبدیل شد که خشونت و دوگانگی استعمار و عصر استعماری آن را به تصویر می کشد. عرفان سنت های فرهنگی با تحقیقات اساسی او در مورد دانش عمیق دوگون که بر اساس دلایل تجربی مورد تردید قرار گرفت (ون بیک 1991a)، تمرکز تفسیری او بر رازداری و معنای پنهان - چیزی که او la parole claire نامید - به نماد تخیل استعماری در کل تبدیل شده است (Mudimbe 1988).

Cahiers d’Études africaines, XLV (1), 177, 2005, pp. 95-129. Few Africanists, indeed few an thropologists, remain as controversial as Marcel Griaule. Hailed as a hero o f French Africanist ethnography, with a prodigious output and prestigious school, and assailed as an anti-hero whose sympathy for Africa masked deeper forms of colonial violence, Griaule embodies the best and the worst of our disciplinary history. Lecturing in his aviator’s uniform, badgering his informants, seizing the Parisian limelight, using aerial photography, embarking on missions, collecting formuseums, and eventually becoming a Dogon elder, Griaule remained a curious combination of nineteenth century adventurer and 20th century colonial commandant, at once an agent of the French government and a liberal advocate of African cultural sophistication. Through the extended critique of Lettens (1971), the signal essays of Jamin (1982b) and Clifford (1988), and Hountondji’s attack against ethnophi losophy (1983), Griaule became a favorite target, personifying the violence and duplicity of colonial ethnography and its mystification of cultural traditions. With his substantive research on Dogon deep knowledge questioned on empirical grounds (van Beek 1991a), his interpretive focus on secrecy and hidden meaning—what he called la parole claire —has become iconic of the colonial imagination at large (Mudimbe 1988).