Grasshoppers and Grassland Health: Managing Grasshopper Outbreaks without Risking Environmental Disaster

آکریدیدها (ملخ ها و ملخ ها) می توانند از کنجکاوی های نادر تا تهدیدهای فراوان متغیر باشند. برخی در معرض خطر انقراض قرار می گیرند و به موضوع تلاش های شدید حفاظتی تبدیل می شوند، در حالی که برخی دیگر آفات ویرانگر هستند و به اهداف برنامه های کنترل گسترده تبدیل می شوند. حتی در یک گونه، مواقعی وجود دارد که حیوان به قدری فراوان است که توده‌های له شده آن باعث می‌شود چرخ‌های قطار سر بخورند (ملخ کوه راکی، Melanoplus spretus Walsh در غرب آمریکای شمالی در دهه 1860 و 1870)، در حالی که در زمان‌های دیگر این حیوان به طرز نگران کننده ای کمیاب است (ملخ کوه راکی ​​در اوایل دهه 1900 منقرض شد). چرا این افراط در یک خانواده حشره و حتی در یک گونه وجود دارد؟ کارگاه ناتو این پارادوکس و پیامدهای آن را برای امنیت محیطی مورد بررسی قرار داد، که باید به عناصر کاربری زمین (تولید کشاورزی و مدیریت آفات) و حفاظت از تنوع زیستی بپردازد. آشتی این اهداف به وضوح مستلزم یک ارزیابی انتقادی از دانش و سیاست های فعلی، شناسایی تحقیقات آینده و روابط کاری نزدیک بین دانشمندان است. حشرات می توانند دو چهره واضح و همچنین درجه بندی میانی را نشان دهند. این افراط‌ها ما را ملزم می‌کند که به دو طریق پاسخ دهیم: حفاظت از گونه‌های کمیاب و سرکوب گونه‌های فراوان (مضر). اما شاید مهم‌تر از همه، این قطب‌های متضاد فرصت تبادل اطلاعات و بینش را نیز فراهم می‌کنند.

Acridids (grasshoppers and locusts) can range from being rare curiosities to abundant menaces. Some are threatened with extinction and become subjects of intensive conservation efforts, while others are devastating pests and become the objects of massive control programmes. Even within a species, there are times when the animal is so abundant that its crushed masses cause the wheels of trains to skid (the Rocky Mountain grasshopper, Melanoplus spretus Walsh in western North America in the 1860s and I 870s), while at other times the animal is alarmingly scarce (the Rocky Mountain grasshopper went extinct in the early 1900s). Why are there these extremes in one insect family, and even in a single species? The NATO workshop examined this paradox and its implications for Environmental Security, which must address both the elements of land use (agricultural production and pest management) and conservation of biodiversity. The reconciliation of these objectives clearly demands a critical assessment of current knowledge and policies, identification of future research, and close working relationships among scientists. Insects can present two clear faces, as well as the intervening gradation. These extremes require us to respond in two ways: conservation of scarce species and suppression of abundant (harmful) species. But perhaps most important, these opposite poles also provide the opportunity for an exchange of information and insight.