Grafters and Goo Goos: Corruption and Reform in Chicago, 1833-2003

شهرت شیکاگو برای فساد اساس فرهنگ عامه محلی و ملی است و شوخ طبعی. Grafters and Goo Goos: Corruption and Reform in Chicago, 18332003 تاریخ بدنام فساد شهر و مبارزات اصلاحی متقابل را آشکار می کند که تا حد زیادی در پاکسازی آن شکست خورده است. بیش از یک تاریخ منطقه‌ای جنایت در سیاست، این گزارش گسترده از تخلفات دولتی، فساد عمومی و اصلاحات جاری را ریشه‌های دموکراتیک قرن نوزدهمی آن نشان می‌دهد. جیمز ال. مرینر، روزنامه‌نگار سابق شیکاگو، نبرد بین سیاستمداران فاسد و اصلاح‌طلبان سرسخت را بیانگر ارزش‌های متضاد طبقاتی، قومی و مذهبی می‌داند.

از اولین سال های شیکاگو در دهه 1830، این شهر از بازرگانان و سیاستمداران تعقیب کننده دلار استقبال کرد و به سرعت اصلاح طلبانی که برای پاکسازی فساد ناشی از آن تلاش کردند، به دنبال آن بودند. اصلاح‌طلبان در شیکاگو «گوگوس» نامیده می‌شدند که نامی تمسخر آمیز برای «انواع دولت خوب» است. Grafters and Goo Goos ادعا می کند که هم افزایی خاصی رابطه بین فساد و اصلاحات را تعریف می کند. سیاستمداران و اصلاح‌طلبان اغلب مشابه رفتار می‌کردند، جاه‌طلبی‌های جداگانه‌شان در یک سیاست به هم پیوسته از وابستگی متقابل ادغام می‌شد که در آن مرز بین قهرمانان و تبهکاران به طور فزاینده‌ای کمرنگ می‌شد. مرینر ادعا می‌کند که داستان واقعی کمتر به حق علیه باطل مربوط می‌شود تا به روش‌هایی که پیشینه‌های فرهنگی سیاستمداران و اصلاح‌طلبان برنامه‌های خودشان را هدایت می‌کردند و با مخالفت‌شان همدیگر را متحرک می‌کردند و تعریف می‌کردند.

مرینر با تکیه بر تحقیقات اصیل و آرشیوی، عوامل ثابتی را در مبارزه بین فساد و اصلاحات در میان هجوم تغییرات اجتماعی و آداب و رسوم دهه‌ها جنگ و صلح متناوب، سختی‌ها و رفاه شناسایی می‌کند. سه حوزه اصلاحات و مقاومت مشخص شده است: اصلاح ساختاری نظام سیاسی برای ارتقای صداقت و کارآمدی، اصلاحات اجتماعی برای تأمین عدالت برای طبقات پایین و اصلاح اخلاقی برای مبارزه با رذایل. مرینر در مقدمه می نویسد: «در موضوع فساد و اصلاح، ثابت ها ممکن است قوی تر از متغیرها باشند. بازیکنان، قوانین و امتیاز آوران تغییر می کنند، اما نه بازی اصلی." ">

تکمیل شده توسط هجده تصویر، Grafters و Goo Goosمملو از حکایات تکان دهنده و سرگرم کننده و مملو از شخصیت های خرخرهای معروف است. غارتگران، شهرداران و اوباش. در حالی که مطالعات دیگر موارد و شخصیت‌های بدنام فساد شیکاگو مانند آل کاپون و ریچارد جی. دیلی را مشخص کرده‌اند، این اولین مطالعه‌ای است که یک نمای کلی مناسب برای مورخان و خوانندگان عمومی ارائه می‌کند. مرینر در بررسی حماسه بدنام فساد و اصلاحات شیکاگو در پس‌زمینه‌ای از تاریخ اجتماعی، توجه خود را به مشکلات همیشگی فساد مدنی و ملی جلب می‌کند و به بحث‌های بزرگ‌تری در مورد تجربه آمریکا برای خودگردانی دموکراتیک کمک می‌کند.

Chicago’s reputation for corruption is the basis of local and national folklore and humor. Grafters and Goo Goos: Corruption and Reform in Chicago, 1833–2003 unfolds the city’s notorious history of corruption and the countervailing reform struggles that largely failed to clean it up. More than a regional history of crime in politics, this wide-ranging account of governmental malfeasances traces ongoing public corruption and reform to its nineteenth-century democratic roots. Former Chicago journalist James L. Merriner reveals the battles between corrupt politicos and ardent reformers to be expressions of conflicting class, ethnic, and religious values.

From Chicago’s earliest years in the 1830s, the city welcomed dollar-chasing businessmen and politicians, swiftly followed by reformers who strived to clean up the attendant corruption. Reformers in Chicago were called “goo goos,” a derisive epithet short for “good-government types.” Grafters and Goo Goos contends a certain synergy defined the relationship between corruption and reform. Politicians and reformers often behaved similarly, their separate ambitions merging into a conjoined politics of interdependency wherein the line between heroes and villains grew increasingly faint. The real story, asserts Merriner, has less to do with right against wrong than it does with the ways the cultural backgrounds of politicians and reformers steered their own agendas, animating and defining each other by their opposition.

Drawing on original and archival research, Merriner identifies constants in the struggle between corruption and reform amid a welter of changing social circumstances and customs—decades of alternating war and peace, hardships and prosperity. Three areas of reform and resistance are identified: structural reform of the political system to promote honesty and efficiency, social reform to provide justice to the lower classes, and moral reform to combat vice. “In the matter of corruption and reform, the constants might be stronger than the variables,” writes Merriner in the Preface. “The players, rules, and scorekeepers change, but not the essential game.”

Complemented by eighteen illustrations, Grafters and Goo Goos is rife with shocking and amusing anecdotes and peppered with the personalities of famous muckrakers, bootleggers, mayors, and mobsters. While other studies have profiled infamous Chicago corruption cases and figures such as Al Capone and Richard J. Daley, this is the first to provide an overview appropriate for historians and general readers alike. In examining Chicago’s notorious saga of corruption and reform against a backdrop of social history, Merriner calls attention to our constant problems of both civic and national corruption and contributes to larger discussions about the American experiment of democratic self-government.