Graffiti Grrlz: Performing Feminism in the Hip Hop Diaspora

نگاهی از درون به هنرمندان گرافیتی زن در سرتاسر جهان

از زمان آغاز نوشتن گرافیتی هیپ هاپ در خیابان های فیلادلفیا و شهر نیویورک در اواخر دهه 1960، نویسندگان به طور ناشناس نام برچسب خود را روی قطارها، ساختمان ها و پل ها حک می کردند. رهگذران باید تصور کنند نویسنده ممکن است چه کسی باشد، و علیرغم ناشناس بودن هنرمندان، خرده فرهنگ گرافیتی به عنوان یک "کلوپ پسران" در نظر گرفته می شود، جایی که حضور دختر گرافیتی تقریبا غیرقابل تصور است. در Graffiti Grrlz، Jessica Nydia Pabón-Colón این کلیشه را قطع می کند و ما را با دنیای زنان هنرمند گرافیتی آشنا می کند.

با ترسیم از زندگی بیش از 100 زن در 23 کشور، پابون کولون استدلال می کند که هنر گرافیتی یک هنر است. فضای ناشناخته اما حیاتی برای اجرای فمینیسم. او نشان می‌دهد که چگونه جوامعی از هنرمندان را می‌سازد، مردانگی هیپ‌هاپ این فضاها را دوباره مفهوم‌سازی می‌کند، و مفاهیم «قدرت دختر» را رد می‌کند. Graffiti Grrlz همچنین جنبه دیجیتالی خرده فرهنگ گرافیتی هیپ هاپ را باز می کند و در نظر می گیرد که چگونه حضور زن هنرمند گرافیتی را گسترش می دهد و شبکه های او را گسترش می دهد، که منجر به تشکیل گروه های گرافیتی تمام دخترانه یا سازماندهی جلسات نقاشی تمام دخترانه می شود.

با نگاهی غنی و جذاب به زنان هنرمند در خرده فرهنگ مردانه، Graffiti Grrlz تلاقی فمینیسم، هیپ هاپ و اجرای جوانان را مورد بازنگری قرار می دهد و هنر گرافیتی را به عنوان یک بازی که هر کسی می تواند انجام دهد، تثبیت می کند.

An inside look at women graffiti artists around the world

Since the dawn of Hip Hop graffiti writing on the streets of Philadelphia and New York City in the late 1960s, writers have anonymously inscribed their tag names on trains, buildings, and bridges. Passersby are left to imagine who the author might be, and, despite the artists’ anonymity, graffiti subculture is seen as a “boys club,” where the presence of the graffiti girl is almost unimaginable. In Graffiti Grrlz, Jessica Nydia Pabón-Colón interrupts this stereotype and introduces us to the world of women graffiti artists.

Drawing on the lives of over 100 women in 23 countries, Pabón-Colón argues that graffiti art is an unrecognized but crucial space for the performance of feminism. She demonstrates how it builds communities of artists, reconceptualizes the Hip Hop masculinity of these spaces, and rejects notions of “girl power.” Graffiti Grrlz also unpacks the digital side of Hip Hop graffiti subculture and considers how it widens the presence of the woman graffiti artist and broadens her networks, which leads to the formation of all-girl graffiti crews or the organization of all-girl painting sessions.

A rich and engaging look at women artists in a male-dominated subculture, Graffiti Grrlz reconsiders the intersections of feminism, hip hop, and youth performance and establishes graffiti art as a game that anyone can play.