Gottfried Benn: Ein Schriftsteller zwischen Erneuerung und Reaktion

به نظر می‌رسد آثار گاتفرید بن برای نسل جدیدی از خوانندگان جذابیت خاصی دارد. شعارهای زمانه را می توان بار دیگر با کار او تایید کرد. قابل درک است که - مانند دهه 1950 و اواخر دهه 1960 - مقاومت می تواند و باید وجود داشته باشد. اینکه آیا موج جدید استقبال، خطوط کار بنن را متفاوت از موارد قبلی درک خواهد کرد، باید ما را نگران کند. برخلاف بسیاری از تحقیقات تا به امروز، این مطالعه با هدف جدی گرفتن آثار گوتفرید بنن به عنوان یک کل، یعنی بحث در مورد شعر، نثر هنری و مقاله نویسی در یک زمینه (و نه فقط زمانی) انجام شده است. علاقه اصلی او همچنان شعر است. از این نظر فصل شعر بخش اصلی کتاب را تشکیل می دهد. تلاش می‌کند تا یک تز بنیادی را بسط دهد و اثبات کند: این تز که کار بن به هیچ وجه به‌هیچ‌وجه آفریده نشده است، بلکه باید به‌عنوان پردازش بسیار آگاهانه، از خود بیگانگی - و از این نظر ادامه‌ای - از خط خاصی از سنت در نظر گرفته شود. این منجر به اصل کار نه تنها خواندن «در مقابل دانه» برای شعرهای اولیه می‌شود، بلکه بازنگری کلی در خط توسعه‌ای که شعر بنن را در آن می‌توان دید. شعرهای دهه 1920 را نباید در اینجا به عنوان «کلاسیسیسم جدید» تجلیل کرد، همانطور که اغلب اتفاق می افتد، بلکه باید به عنوان ادامه مجموعه شعرهای اولیه - البته تحت یک نشانه غزلی متفاوت و حتی معکوس، تعبیر شود.

Das Werk Gottfried Benns scheint auf eine neue Lesergeneration eine gewisse Faszination auszuüben. Die Parolen der Zeit lassen sich wieder einmal durch sein Werk bestätigen. Daß es - wie schon in den fünfziger und späten sechziger Jahren - Widerstände geben kann und muß, ist verständlich. Ob die neue Rezeptionswelle aber die Konturen von Benns Werk anders auffassen wird als frühere, sollte uns beschäftigen. Diese Untersuchung will-anders als die meiste Forschung bisher - Gott­ fried Benns Werk als Gesamtwerk ernst nehmen, das heißt: Lyrik, Kunstprosa und Essayistik im (nicht nur chronologischen) Zusammenhang diskutieren. Ihr zentrales Interesse gilt noch den Gedichten; insofern bildet das Lyrik­ Kapitel den Hauptteil des Buches. Es versucht eine grundsätzliche These zu entwickeln und zu belegen: die These nämlich, daß das Werk Benns kei­ neswegs ab ovo entstanden ist, sondern als sehr bewußte Verarbeitung, Ver­ fremdung - und insofern Weiterführung - einer bestimmten Traditionslinie anzusehen ist. Hieraus ergibt sich als Arbeitsprinzip nicht nur für die frühen Gedichte eine Lektüre 'gegen den Strich', sondern eine generelle Revision der Entwicklungslinie, in der Benns Lyrik zu sehen ist. Die Gedichte der zwanzi­ ger Jahre sollen hier nicht wie schon so oft als 'Neuer Klassizismus' gefeiert, sondern als Fortführung der frühen Gedichtsammlungen - wenn auch unter verändertem, ja verkehrtem lyrischen Vorzeichen - interpretiert werden.