Globalization and Sustainable Development: Environmental Agendas

یکی از ویژگی‌های وضعیت اکولوژیکی جهانی کنونی، افزایش بی‌ثباتی یا به عبارت دیگر بحران در سیستم تمدنی است که مقیاس جهانی آن از طریق زوال زیستگاه‌های انسان و حیوان بیان می‌شود. بارزترین ویژگی های اکودینامیک جهانی در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم شامل افزایش سریع جمعیت جهان (عمدتا در کشورهای در حال توسعه)، افزایش اندازه جمعیت شهری (رشد قابل توجه در تعداد کلان شهرها) و افزایش است. در مقیاس بیماری‌های خطرناکی مانند اچ‌آی‌وی/ایدز، هپاتیت، سل و غیره. با افزایش جمعیت، مشکلات تامین غذا و بهبود شرایط زندگی مردم در بسیاری از مناطق نه تنها حل نمی‌شود، بلکه بیش از پیش ضروری می‌شود. هر گونه منفعت احتمالی از کاهش مصرف سرانه در نتیجه افزایش کارایی فناوری‌ها با تأثیر چنین رشدی در اندازه جمعیت جبران خواهد شد. علیرغم افزایش بی رویه جمعیت در کشورهای در حال توسعه، سهم آنها بر محیط زیست لزوما از کشورهای توسعه یافته فراتر نخواهد رفت. همانطور که در اجلاس جهانی توسعه پایدار در ژوهانسبورگ (2002) ذکر شد، کلید تضمین توسعه پایدار سیستم طبیعت/جامعه (NSS) رابطه بین تولید و مصرف است. با توسعه تمدن، مشکل پیش‌بینی مقیاس تغییرات آب و هوایی مورد انتظار و تغییرات مرتبط در زیستگاه‌های انسانی ضروری‌تر شده است.

A characteristic of the present global ecological situation is increasing instability or— put another way—a crisis in the civilization system, the global scale of which is expressed through a deterioration of human and animal habitats. The most sub­ stantial features of global ecodynamics of the late 20th and early 21st centuries include the rapid increase in world population (mainly in developing countries), increase in the size of the urban population (considerable growth in the number of megalopolises), and increase in the scales of such dangerous diseases as HIV/AIDS, hepatitis, tuberculosis, etc. With growing population size the problems of providing people with food and improving their living conditions in many regions will not only not be resolved but will become even more urgent. Any possible benefit from decrease in per capita consumption as a result of increased efficiency of technologies will be outweighed by the impact of such a growth in population size. Despite the predom­ inant increase of population in developing countries, their contribution to the impact on the environment will not necessarily exceed that of developed countries. Key to ensuring sustainable development of the nature/society system (NSS) is the relation­ ship between production and consumption, as mentioned at the World Summit on Sustainable Development in Johannesburg (2002). As civilization has developed, so the problem of predicting the scale of expected climate change and associated change in human habitats has become more urgent.