Girard and theology

کار نظریه‌پرداز فرانسوی آمریکایی رنه ژیرار (متولد 1923) در طیف گسترده‌ای از رشته‌های فکری بسیار تأثیرگذار بوده است. یک منتقد مشتاق در لوموند پیشنهاد کرد که سال 1972 (زمانی که خشونت و مقدسات منتشر شد) باید با یک ستاره در سالنامه علوم انسانی، از جمله ادبیات، مشخص شود. ، الهیات و علوم دینی. در اینجا تناقض وجود دارد، زیرا ژیرار، به بیان دقیق، نه فیلسوف است و نه متکلم. او به عنوان مورخ آموزش دید، اما بیشتر دوران تحصیلی خود را به عنوان معلم ادبیات فرانسه گذراند. آنچه او «نظریه تقلیدی» می‌نامد، به‌خاطر مطالعه‌ی ادبیات بزرگ اروپایی (به‌ویژه پروست، داستایوفسکی و شکسپیر) است.

نظریه تقلیدی شرحی از چگونگی ارتباط دین، فرهنگ و خشونت است. سه بخش اصلی آن عبارتند از: ادعای «تقلید» (یعنی ماهیت تقلیدی یا مشتق شده میل). کارکرد "بذل قربانی" به عنوان وسیله ای برای دستیابی و حفظ انسجام اجتماعی؛ مکاشفه انجیل به عنوان ابزاری که از طریق آن این حقایق وضعیت انسانی به ما نشان داده می شود. مقدمه ای کلی برای کار او شامل توضیحی از این سه بخش یا مرحله در تفکر ژیرار خواهد بود. در ژیرارد و الهیات، مایکل کیروان به این ایده ها و ارتباط آنها با الهیات و همچنین دریافت آنها در توسعه "الهیات نمایشی" و مفاهیم جدید الهیاتی از کفاره و قربانی می پردازد.

The work of the French American theorist René Girard (b.1923) has been highly influential in a wide variety of intellectual disciplines. One enthusiastic reviewer in Le Monde suggested that the year 1972 (when La Violence et le Sacré was published) should be marked with an asterisk in the annals of the humanities, including literature, theology and religious studies. There is a paradox here insofar as Girard is, strictly speaking, neither a philosopher nor a theologian. He was trained as a historian, but spent most of his academic career as a teacher of French literature. It is out of his study of great European literature (notably Proust, Dostoyevsky and Shakespeare) that what he calls ‘mimetic theory' evolved.

Mimetic theory is an account of how religion, culture and violence are interrelated. Its three principal parts consist of: an assertion of the ‘mimetic' (i.e. imitated or derivative nature of desire); the function of ‘scapegoating' as a means of achieving and maintaining social cohesion; the gospel revelation as the means by which these truths of the human condition are made known to us. A general introduction to his work will comprise an exposition of these three parts or phases in Girard's thinking. In Girard and Theology, Michael Kirwan looks at these ideas and their relevance to theology as well as their reception in the development of 'dramatic theology' and new theological concepts of atonement and sacrifice.